Stichting Haagse Levensboeken
Ieder mens heeft herinneringen.
Met veel plezier lees ik over de geschiedenis van de Hofstad en de mensen die erin wonen.
En toch he, zo veel herinneringen verdwijnen.
Niet alleen door het verstijken van de tijd “an sich”, ook door het vervagen van herinneringen.
Stichting Haagse Levensboeken kan herinneringen vastleggen. Voordat de tijd ze laat verdwijnen.
Zelf had ik nog nooit gehoord van de Stichting Haagse Levensboeken.
Bij toeval vernam ik dat Ingrid, een lieve vrijwilligster, een aantal maal bij mijn ouders op visite was geweest voor het schrijven van een boek. Een levensboek van mijn moeder.
Het leuke was, dat zij ook Fries sprak. Echt helemaal geweldig, want toen mijn moeder jong was, was zij alleen deze taal machtig. Tijdens de oorlog waren mijn opa en oma en dus ook mijn moeder naar Den Haag verhuisd. Daar moest zij ABN leren spreken.
Als wij naar onze opa en oma op visite gingen werd er nog steeds voornamelijk Fries gesproken.
Echter, de laatste jaren sprak zij nooit meer Fries, het was voor haar dus geweldig dat af en toe weer te kunnen doen.
Ik hoorde, dat het boek van mijn moeders levensverhaal langzamerhand vorm begon te krijgen.
Helaas werd zij in maart vorig jaar dus opgenomen in een verpleeghuis.
Het boek was, op een paar kleine aanvullingen en foto’s na, af.
Omdat het al zo ver was afgerond en het misschien een prachtig houvast voor mijn moeder zou zijn, besloten we het boek te laten drukken.
De uitreiking was natuurlijk in het bijzijn van mijn moeder. Ze vond het prachtig!
Ik lees op de site van de Haagse levensboeken:
De missie van de Stichting Haagse Levensboeken is een tastbare bijdrage te leveren aan zingeving in het leven van ouderen in de Haagse regio, gericht op de verwerking van hun herinneringen en op het vastleggen hiervan in een duurzame vorm. De Stichting streeft ernaar dat in zoveel mogelijk buurten/wijken in Den Haag en omgeving levensboeken tot stand komen.
Wilt u ook een levensboek laten maken en woont u in de regio Den Haag?
Lees hier voor de werkwijze.
Het boek blijft natuurlijk een privéboek. Het zijn puur de herinneringen en waarheden van degene die geinterviewd wordt.
