Garland Jeffreys maakte mijn Night at the Park 2017 af
Garland Jeffreys. Iedereen die wat ouder is, herinnert zich vast de hit Take me to the Matador. Eeuwen geleden….
Het was een heerlijk nummer naar te luisteren vond ik.
Leuk hem ook op Night at the Park (NATP) te zien vond ik, alhoewel ik me meer verheugde op Paul Young.
Tot hij optrad. Mijn avond kon toen niet meer stuk….Maar nu eerst mijn verslag van deze geweldige avond met helaas een klein staartje.
Op tijd was ik bij de ingang om mijn persbandje in ontvangst te nemen.
Wat was ik blij dat ook ik back stage mocht!
NATP stond dit jaar helemaal in de sfeer van de jaren 70 en 80.
De allereerste band die optrad op het hoofdpodium was Diesel. Dit is een Nederlandse rock band die in 1979 werd opgericht door Pim Koopman, de vroegere drummer van Kayak.
Een aantal maal is de band ontbonden geweest, maar in 2016 besloot de groep weer op te treden.
In hun nummers die ze speelden, herkende ik overigens vaak de invloeden van Kayak.
Een geweldig begin van NATP!
Na dit optreden was er een verrassing.
Uit handen van Jerome Jacober van Eminent Life Ltd. Krijgen alle fotografen een beetje échte UB40 “red red wine”. Een lekkere Bordeaux in een prachtige fles.
Hierna trad Garland Jeffreys op. Energiek rende hij het podium op en begon razend enthousiast.
Na een paar nummers klom hij van het podium af en stapte op de hoge speakers. Van daaruit stapte hij op het persvak tot grote hilariteit van het publiek en de fotografen (waaronder ik) die op dat podium stonden.
De afstand tot het podium was te groot terug te gaan, dus besloot hij maar daar zijn optreden af te maken. Niet erg….
Maar dat was nog niet alles!
Ook het persvak klom hij af om het publiek een hand te schudden of een High Five te geven.
Wat een performer: ik heb zo genoten.
Na Garland Jeffreys ben ik naar het andere podium gegaan, waar tribute bands optraden.
Overigens heb ik daar maar twee optredens gezien. Omdat de dag erop Parkpop zou zijn, wilde ik mijn energie een beetje sparen. Achteraf best jammer, want ze klonken goed!
Daar zag ik Fleetwood Mac.
Prachtige stemmen! De band wist het publiek dat er stond enorm te vermaken.
Weer naar het hoofdpodium voor Level 42.
Ik had ze al eens in het Paard gezien maar toen mochten geen foto’s worden gemaakt. Leuk dus dat in de herhaling te zien!
Een perfecte show, waarbij het ervan af straalde dat ze er zin in hadden! Het klonk dan ook lekker.
Backstage was mijn verrassing compleet.
Garland Jeffreys liep daar rond en liet zich maar al te graag door iedereen bewonderen.
Hij deelde handtekeningen uit en maakte met iedereen een praatje die dat wilde.
Natuurlijk wilde hij toen ook wel graag met menigeen op de foto.
Ook met mij: met dank aan Richard Mulder voor de foto! (Op zijn site kan je meer foto’s zien van zowel NATP als Parkpop).
Weer naar het hoofdpodium voor Paul Young.
Helaas, wat viel dit tegen!
Waardeloos geluid en een stem die steken liet vallen. Veel tonen bereikte hij niet meer.
Of dat nu lag aan het geluid, of hem wist ik niet. Maar het was niet wat ik ervan verwachtte.
Ik hoopte dat hij op Parkpop beter zou klinken!
De tribute band Rhapsody Queen was fenomenaal.
De leadzanger had dezelfde poses als Freddy Mercury en een heerlijke stem.
Ik heb daar werkelijk genoten. Nu moet ik ook eerlijk bekennen, dat ik fan van Queen was.
Gelukkig was niet alleen ik onder de indruk: het publiek genoot zienderogen mee.
Snel naar het hoofdpodium terug voor de slotact: UB40
Twee jaar geleden stonden ze er ook al maar deze band hoort bij de jaren 70 en 80.
Voor de fotografen en filmers was het een drama.
Waar we mochten staan was een raadsel en steeds werden we ergens anders gedirigeerd, tot we op een bijna onmogelijke plek terecht kwamen.
Gelukkig kon ik wel een paar foto’s schieten voor dit verslag.
We mochten wel op een verhoging staan van de dranghekken, maar kennelijk vond een bezoeker dat niet best en gaf me een enorme harde duw. Niet even vragen of ik weg wilde gaan helaas.
Mijn rug trok het niet meer en ik verging van de pijn. Na even bijgekomen te zijn (geholpen door medefotografen) ben ik naar huis gegaan hopend dat Parkpop nog zou lukken.
Al met al vond ik het een geweldige middag/avond en heb intens genoten, ook met de medefotografen.
Iedereen ontzettend bedankt voor de gezelligheid, sfeer en hulp!
Ook de organisatie ontzettend bedankt. Het was ook erg prettig dat er altijd iemand bereikbaar was (van Smith communicatie) voor vragen en het was goed georganiseerd.
Misschien een tip voor volgend jaar: het podium voor fotografen graag aan de zijkant (of helemaal geen podium). Voor de bezoekers was het echt storend en zorgde voor wrijving en soms terecht, zeker als er geen restricties zijn.
Op deze link kan je meer foto’s zien. Ze zijn slecht van kwaliteit en snel verkleind. Maar herken je jezelf en wil je deze foto voor privé doeleinden, mail me gerust, dan kan je deze in beter formaat krijgen.
