Akbar Simonse in het zonnetje gezet

Afgelopen weekend werd iets heel bijzonders gedaan.
Aan de stenen schuttingen van het Trekvlietplein werden door diverse graffitiartiesten prachtige schilderingen gemaakt voor Akbar Simonse.
Akbar is namelijk ernstig ziek en zijn vrienden wilden hem een hart onder de riem steken.

Akbar Simonse is een straatfotograaf. En een geweldige ook! Kijk maar eens naar zijn vele foto’s op Flickr, zoals hier. Zijn portretten zijn vaak adembenemend. Maar ook legt hij alle graffiti die gemaakt wordt vast met zijn camera. Of dat nu legaal, illegaal, tags of schilderingen zijn: het maakt niet uit. Alles wordt op deze manier vereeuwigd.
Tenslotte is graffiti vergankelijk: soms staat een prachtig kunstwerk er maar een uur…

Op zaterdag en zondag dus werd, met toestemming van de Gemeente Den Haag, het haast troosteloze Trekvlietplein getransformeerd.
Prachtige wanden verschenen waar in de toekomst nieuwe wijken en bedrijven uit de grond zullen verrijzen maar waar het nu een niemandsland lijkt.
Op beide dagen bezocht Akbar zijn vrienden.

Akbar Simonse is niet zijn echte naam.
Zijn ware naam is onbekend. Hij kreeg deze naam van de Indiase goeroe Bhagwan, zo lees ik in het AD van 5 juni. Deze naam staat zelfs op zijn paspoort. De betekenis is “grote gelukzaligheid”.
Als je in zijn ogen kijkt, is deze naam naar mijn mening heel goed gekozen.
Akbar is rustig en neemt alles “wijs” in zich op. Maar altijd twinkelen zijn ogen.

Toen ik hoorde dat hij ernstig ziek was, beloofde ik hem een sigaar te brengen als ik op bezoek kwam.
Weken waren verstreken en óf ik was ziek óf hij mocht geen bezoek hebben in verband met behandelingen. Zondag, ja, op de heetste dag van dit jaar, besloot ik naar het Trekvlietplein te gaan en mijn belofte in te lossen. Maar wel op de fiets, want een kleurtje mogen mijn benen nog wel krijgen.

Veel graffitiartiesten en andere vrienden waren aanwezig.
Akbar genoot zichtbaar onder de luifel van een busje van ieders aanwezigheid en een flesje water (geen biertje of glas jenever).
Met de rolstoel duwde Bas Bogers hem even later langs alle werken.
Hij kan ze helaas niet meer fotograferen, maar dit weekend werd dat door veel anderen gedaan.

Please follow and like us: