Westduinpark en oude herinneringen
Gisteren hoopte ik een kalf van de Schotse Hooglanders in natuurgebied Westduinpark (naast Wapendal) te mogen aanschouwen.
Via de Savorin Lohmanlaan liep ik het pad op naar boven.
Hier en daar zag ik oude uitwerpselen, maar van de Hooglanders was niets te zien.
Ik besloot maar alleen te genieten van de natuur om me heen. Oude herinneringen kwamen naar boven.
Als klein meisje gingen mijn vader, broertjes en ik vaak naar de Waalsdorpervlakte. Het terrein in het Westduinpark vertoonde enorm veel gelijkenissen met die vlakte, die nu volledig begroeid en onherkenbaar is voor mij.
De dode bomen, bosschages en zandvlakten aldaar waren overweldigend.
Al snel waren de paden verzand. De harde wind stoof over de heuvels en prachtige zandvormen waren hierdoor tot stand gekomen met het hardere zand eronder.
Ik voelde me even toerist in eigen stad.
Nooit had ik verwacht dat het hier zo mooi was.
Jammer dat je bepaalde plekken niet mag betreden, maar wel voorstelbaar gezien de kwetsbaarheid. Zoals hier, bij een paddenven.
Vanzelfsprekend is deze met een zoomlens gemaakt, want ik wilde het dan ook niet verstoren. Er zijn plekken zat waar je wel mag komen…..
Ook Wapendal mag je wegens de kwetsnaarheid niet betreden. Op de website van de gemeente staat al dat het niet toegankelijk is voor voetgangers. Maar langsfietsend of -lopend kan je er wel van genieten….
2 reacties
Eduard
Over Wapendal:
//www.eduardbekker.nl/themas/familieverhalen/opa/wapendal
Gera Nieland
Wat gaaf Eduard!