Social media, kinderen en vrijheid
Ik spreek in deze blog in zijn algemeenheid.
Vaak klagen we als ouders over onze kinderen. Altijd achter de computer, altijd met een gsm, altijd pingen, appen en sms’en. Social media, dat speelt een heel grote rol in het leven van onze pubers.
Als ouders mopperen we er vaak over. Maar is het ook niet een beetje onze eigen schuld?
Wie heeft zijn kind de eerste telefoon gegeven?
Gaan ze weg wat is vaak de eerste vraag: ”heb je je telefoon bij je? Ik wil wel dat je bereikbaar bent”.
Waar blijft de vrijheid die wij kenden als kind?
Buiten spelen tot de lantarenpalen aan gingen.
Het hoorde erbij; gewoon heerlijk onbezorgd zwerven met je vriendjes door de straten. Niemand wist waar je uithing behalve jij en degenen rondom jou.
Nu speelt een groot deel van de sociale contacten af via het www.
Het heeft voor velen echter ook een positief element. Veel groepen jongeren spreken via de social media af met elkaar. Vriendschappen die anders niet zouden ontstaan bloeien op.
Ik zie het aan mijn kinderen; eens in de zoveel tijd organiseren zij een picknick. Zo maar een groep kinderen die lol hebben met elkaar. En dat via social media; op een andere manier kunnen ze elkaar niet of nauwelijks bereiken, omdat ze door de hele stad wonen en allemaal op andere scholen zitten.
Natuurlijk schuilt in social media ook een gevaar; want je weet niet altijd wie “aan de andere kant van de lijn zit”.
Als ouder moet je je kind daarvoor waarschuwen en beschermen.
Wat ik al liet doorschemeren in de eerste en tweede alinea hoor je je kind de vrijheid te geven. Hoe vaak voelen zij zich niet “gestalkt” door hun ouder(s)? Ook zij hebben recht op vrijheid en ruimte, net als wij die vroeger als kind hadden.
Ze lopen echt niet in zeven sloten tegelijk.
Het gevaar in altijd te willen weten (en soms zelfs te eisen) waar ze op ieder moment van de dag uithangen is groot. Het resultaat kan namelijk zijn, dat ze zich helemaal gaan afschermen voor jou als ouder en je niets meer te weten komt. Niet meer weet waar ze zijn en ze onbereikbaar zijn als het echt noodzakelijk is.
Geef je kind de ruimte en realiseer je je, dat jij zelf als kind nooit een telefoon had.
Wees blij dat je de mogelijkheid hebt ze te bereiken als het echt noodzakelijk is, maar misbruik dit recht niet. Dan weet je zeker dat ze je zullen antwoorden als ze kunnen en kan je ze met een gerust hart laten gaan en staan waar ze willen.
Gun ook hun de vrijheid.
5 reacties
Maurits Burgers
Goed onderwerp waar weinig goede open aandacht aan wordt besteed. Je frisse invalshoek naar computergebruik en social media ‘for kids’ spreek me aan. Ik ben blij dat ik, net als jij bewust met Internet ben opgegroeid en er dagelijks actief ben. We hebben ze aan de (muis)hand gehad, letterlijk en virtueel. Ze hebben van ons geleerd ‘hoe het moet’. Dat geldt zeker niet in die mate voor veel andere ouders volgens mij.
Met een dochter on-line van 15 en een zoon van 12 die het sociale links laat liggen, meer een gamer, geniet ik van hun ontwikkelingen en computervaardigheden. Het buitenspelen-argument wil ik niet wegzetten, ze missen daar zeker iets, maar het binnenspelen is nu een stuk beter, veiliger! dan hangen in een portiek of speeltuin, met overlast, contact met ‘vreemde’ zaken en lui etc. (…) Nu zitten ze een kamer verderop, veilig thuis. Lekker geruststellend dichtbij, en je kan samen gamen.
En toch… ik spreek mezelf graag tegen: Kinderen! Ga toch buitenspelen, hutten bouwen, slootje springen, voor mijn part stoepranden. Gelukkig zie ik nog wel eens een speurtocht in kinderkrijt op de stoep.
Maurits Burgers
Wat ik vergeet te zeggen, volgens mij zitten ze gewoon een beetje met elkaar te kleppen en kletsen en jongens en meisjes, zoals toen, in dat portiek, die speeltuin.
“bij een bankje, onder een boom… zeggen de Fransen. Ken je dit nummer (nog)? Won het Eurovisie songfestival in 1971, Séverine – Un banc, un arbre, une rue.
De vertaling van tekst heb ik er bij gezocht. Beetje sentimenteel maar treffend, en ‘anyhow’ een prachtig lied.
Séverine – Een bank, een boom, een straat –
Iedereen heeft wel een bank, een boom of een straat
waar hij zijn dromen gekoesterd heeft
Iedereen heeft wel een bank, een boom of een straat
een al te korte kindertijd
Op een goede dag moeten we weg
om een toekomst te bouwen, een toekomst
En dat is het onvergetelijke moment dat je je kinderkleren inlevert, je kinderkleren
Iedereen vliegt uit, vol van hoop
Op de weg die hij heeft gekozen, heeft gekozen
naar rijkdom of naar roem
Maar wat ons levensdoel ook is, ons doel ook is
Iedereen heeft wel een bank, een boom of een straat
waar hij zijn dromen gekoesterd heeft
Iedereen heeft wel een bank, een boom of een straat
een al te korte kindertijd
Elk in zijn verre hoekje
komt alleen op voor zijn eigen ambities, ambities
Maar als we niets delen, wat hebben we dan nog gemeen, gemeen
Iedereen heeft wel een bank, een boom of een straat
waar hij zijn dromen gekoesterd heeft
Iedereen heeft wel een bank, een boom of een straat
een al te korte kindertijd
La la la…
–
//youtu.be/XroI7S2ylLM
Geertje
Dank je Maurits voor je prachtige vertaling en inbreng!
Ook onze kinderen zijn opgevoed met internet; mijn oudste (nu 21, bijna 22) zat samen met ons achter de DOS computer; een kaypro, waarmee je alleen via dos kon werken met een telefoonverbinding af en toe.
Hele programma’s schreven we.
Dit was in 1993 of 1994 dat hij zijn intro kreeg…
De pc ging van de kelder naar onze achterkamer en werd een steeds modernere.
Al vroeg zagen we de risico’s en gevaren van internet en hebben de kinderen (al is dat wel eens verkeerd gegaan waar zij van hebben geleerd) ook de grenzen gewezen.
Ik ben blij met alle mogelijkheden die internet en telefoon geven.
Maar wat ik ook al schreef; het mag niet hun vrijheid beperken.
En ik ben ook een moeder van “ga lekker buiten spelen” ontdek wat het leven inhoudt.
Al sta ik natuurlijk wel eens doodsangsten uit of ben ik bezorgd als ze ver weg zijn. Maar dan denk ik maar, mijn moeder had dat ook, terwijl zij mij niet kon bereiken 🙂
En ik vertrouw ze; ik ga ervan uit dat ze datgene zullen doen, wat wij ze hebben geleerd.
Frances van Rijn
Leuk stukje Gera! En een prachtige vertaling Maurits (ik zou het graag gebruiken op mijn Facebook?). De risico’en gevaren van internet wegen niet op tegen de voordelen. Voor wat voor de jongeren geldt, geldt ook in grote mate voor de ouderen! Vrijheid, blijheid…
Maurits Burgers
Ik heb het niet zelf vertaald Frances. Daar is internet te groot voor, ik bedoel, dat was al eens gedaan. Hier vind je zowel de originele Franse tekst als de Nederlandse vertaling:
//www.muzikum.eu/en/127-7021-77576/s%C3%A9verine/un_banc,_un_arbre,_une_rue-dutch_translation.html