Halo en een vlinder op de laatste zonnige dag van juni
Maandag was een heerlijk zonnige dag. Zalig na het druilerige weer van de dagen ervoor.
Ik geniet van de zon, het doet mijn humeur altijd goed.
Toen ik ’s middags laat terug kwam uit de supermarkt zag ik om de zon een grote halo. Het was geen volledige kring om de zon, maar volgens mij ook geen bijzon. Maar wat voor een weet ik niet: daar is mijn kennis te gering voor. Alles wat op een regenboog lijkt vond ik zo bijzonder…
Helaas had ik geen camera bij me: het gewicht is best zwaar in mijn handtasje en had besloten hem voor dat korte stukje maar thuis te laten.
Dom!
Thuis gekomen keek ik weer omhoog in de tuin.
Helaas, een grote wolk verborg het prachtige schouwspel.
Snel de boodschappen ingeruimd en nogmaals in de tuin om naar de schitterende wolken te kijken.
En ja hoor, daar verscheen de Halo gelukkig weer. Helaas minder duidelijk dan toen ik boodschappen had gedaan.
De zon was zo fel, dat ik mijn hand voor mijn ogen deed om het zonnelicht af te schermen.
Plots voelde ik een vlinder landen op mijn hand!
De vlinder, een oude atalanta, bleef er maar zitten, al bewoog ik.
De bladeren in de tuin bewogen flink door de wind en zo kon hij makkelijk zich opwarmen.
Mijn man maakte snel een paar foto’s.
Toen hij te dichtbij kwam, vloog de vlinder even weg, om weer terug te keren toen ik mijn hand weer in de lucht stak.
Wat een bijzonder moment.
Men zegt wel eens, als een vlinder op je landt, denkt een dierbaar persoon die niet meer leeft aan je. Een soort bericht.
Een ding was wel zeker, de lucht voorspelde voor wat betreft het weer niet heel veel goeds. Koude bovenlagen, veerwolken: regen en koude lucht.
Afijn, de zomer is nog lang …
