De volledige zonsverduistering in 1999
In mijn kast staan 3 grote dozen vol met mapjes foto’s.
Zalig om te zien hoe je kinderen zich ontwikkelen. Natuurlijk heb ik al ladingen fotoboeken van de eerste jaren van mijn schatten, maar met 4 koters ontbreekt de tijd vaak de rest aan te pakken en in fotoboeken plakken.
Ik ben van plan ze ooit, als ik tijd heb, ze te sorteren en dat alsnog te doen.
Omdat ik een chaoot, maar toch ook ordelijk ben, had ik ze op volgorde gelegd; makkelijk met inplakken later nietwaar.
Maar ja, niet iedereen in huis is hier ordelijk. Het resultaat is een chaos van foto’s; niet meer op datum en jaartal.
Wat dat betreft is het digitale tijdperk een uitkomst!
Nooit meer zoeken naar die ene foto; want nu kan niemand ze meer door elkaar husselen; netjes op maand en jaartal staan al mijn kiekjes en foto’s gesorteerd op de harde schijf en DVD’s.
Maar waarom schrijf ik dit.
Een paar dagen geleden was er een gedeeltelijke zonsverduistering.
Ik schreef al dat ik moest terugdenken aan de dag (11 augustus 1999) dat we die -als gezin- meemaakten.
Met de auto zijn we naar Ribécourt (in de buurt van Noyon) in Frankrijk gereden en hebben op een camping -als je dat een camping mocht noemen (we stonden met onze tent midden tussen de keutels van de geiten en schapen)- op de verjaardag van mijn man nog wel! met champagne de zonsverduistering meegemaakt.
We hoefden er niet eens over na te denken; we hebben gewoon de auto gepakt en zijn met tent en al op pad gegaan, zonder iets te boeken; we wisten dat zeker buiten de toeristische gebieden toch ergens wel een plekje zou zijn. En ja hoor, maar, waarschijnlijk was de oorspronkelijke camping “La Ferme du Moulin” al overvol en had de eigenaar gewoon een veld van de dieren van zijn terrein aan de camping toegevoegd.
“Heel de wereld” wilde natuurlijk op de absolute “nullijn” de verduistering meemaken. Het was dan ook erg druk in deze omgeving. Maar gein hebben we gehad; al die mensen die daar stonden om dit avontuur mee te maken…
Natuurlijk hadden we eclipsbrillen aangeschaft de dag ervoor; veiligheid voor alles!
Ik baal enorm, want de negatieven zijn uit het mapje verdwenen en de ontwikkelcentrale heeft lelijke strepen op de afdrukken zelf gemaakt.
Maar goed; je kan iets zien.
En de herinnering eraan is gigantisch.
Het was een spannend moment; midden op de dag werd het ineens donker.
Alles maar dan ook alles werd stil; vogels floten niet meer en er hing een gespannen sfeer.
Een paar jongeren hadden lichtgevende staafjes meegenomen om ze tijdens de verduistering op te laten lichten; een mooi gezicht!
De hele dag was het bewolkt en zagen we het toch wel somber in, maar op het moment van de verduistering weken even de wolken.
Je begrijp de opwinding van alle kijkers op de camping (en ons). Sommigen schreeuwden het zelfs uit 🙂
Ja, dit was echt een van mijn meest indrukwekkende gebeurtenissen…
