Lopend door het oude centrum kan ik genieten van al die oude panden nog in originele staat.

Prachtig ook de Herengracht met huizen, waarbij je je soms kan wanen in de vorige eeuwen.

Sla je af naar de Muzenstraat lijkt het, alsof je ineens in een totaal andere wereld komt.

Strak, modern en kil.

Het was even wennen; ik moet toegeven dat ik verzot ben op oude herenhuizen; ik hoop dat ondanks de neiging van onze gemeente Den Haag modern en “hoog” te maken, zodat het met andere “cosmopolische steden” kan wedijveren (?), men ook de schitterende panden uit het verleden wil sparen.

Natuurlijk ook het groen dat nu voor de bouwdrift moet wijken!

Toch werd ik in deze omgeving aangenaam verrast toen ik beter keek.

Eerst deze prachtige sculptuur van Igor Mitoraj. Ik herkende de maker meteen; ook in “Sprookjesbeelden aan zee” (lees hier) had ik al werk van hem gezien. Fascinerend!

Toen ik weer richting Herengracht liep keek ik omhoog en zag in ronde gaten van de twee bogen deze prachtige kunstwerken van de de Italiaanse kunstenaar Roberto Barni.

De naam van deze werken zijn Andante en Adagio en zijn geplaatst rond 2000; het waarom van deze naam ontgaat me een beetje; muziek kan ik er niet in ontdekken. Misschien kan iemand anders me daar meer over vertellen?