Solleveld heeft kleur ondanks de winter
De afgelopen dagen waren heel intensief.
Ik was zo moe dat ik besloot na de boodschappen naar Solleveld te fietsen.
Op zich al een heerlijke “work out” omdat het hier behoorlijk waaide.
Gelukkig liet de zon zich in het begin van de middag ook af en toe zien, zodat het voor mij niet erg was.
Ik was opgelucht dat er nog een kaartje was. Op een mooie vakantiedag, ongeacht het seizoen, wil dat ook nog wel eens anders zijn.
Ook was het niet al te druk: ik kon dus heerlijk bijkomen.
Langzamerhand kon ik de hectiek van de dag loslaten en genieten van alles om me heen.
De rust, het opwaaien van de blaadjes in de wind en alle kleuren.
Voor ik het wist was ik al bij de watertoren, wat voor mij het keerpunt van de “wandellus” betekende. Het begon namelijk een beetje druilerig te regenen en ik had geen zin om nat te worden.
Op de achtergrond hoorde ik steeds vuurwerk: het is bijna Oud en Nieuw. Gevolg was wel, dat er amper vogels waren.
In het donkere bosgedeelte zag ik wel heel veel dode bomen met schitterende zwammen.
Klein: gele korstzwammen. Zo geel dat het heel intens contrasteerde met de omgeving.
Bijna minizonnetjes in het verder donkere geheel.
Deze vond ik heel specifiek: het leken bijna kokertjes tussen de andere waaier vormen.
