Sneeuwjacht in een witte wondere wereld
Eindelijk: het sneeuwde!
Een prachtige witte wondere wereld toen ik wakker werd.
Al was het vreemd. Door de hevige wind was een soort sneeuwjacht ontstaan. Op sommige plekken lagen daardoor “sneeuwduinen” en op andere plekken lag er amper sneeuw.
Op de daken lag bij ons aan de ene kant een dik pak van dat mooie goedje, en aan de andere kant niets. De wind blies het in kleine draaikolken weg.
Natuurlijk moest ik erop uit.
Naar de Uithof.
Om kwart voor 9 ging ik de deur uit in de hoop dat het nog niet te druk was om een paar foto’s te maken waar geen mensen op stonden. Dat lukte gelukkig meestal wel. De hoofdwegen hier waren ook nog stil. De meeste mensen hielden zich aan het advies niet de weg op te gaan. De wegen waren inderdaad ook amper begaanbaar, ondanks sneeuwschuivers.
De onderlaag van het pak sneeuw was ijs. Ik had spikes omgedaan, maar helaas verloor ik die onderweg.
Ook in de Uithof zag je het effect van de sneeuwjacht.
Soms was het pittig lopen over heuveltjes sneeuw. En dan liep je weer over ijzel (een mooie link om te lezen, welk weer we krijgen en hebben gehad).
Maar het was zo vreselijk mooi.
Een kleine wandeling werd het niet.
Tot het drukker werd heb ik met mijn zoon genoten.
Iets na 11 uur kwamen er steeds meer kinderen met slee op hellingen.
Een vreemde gewaarwording: sommigen hebben dit nog nooit meegemaakt!
Zoals je op de foto ziet: ook ouderen gleden ons voorbij. Maar dan op de ski: toch nog een beetje wintersport in Nederland 🙂
