Prinses Máxima opent vernieuwde Lange Voorhout

 

Vandaag heeft Prinses Máxima het vernieuwde Lange Voorhout geopend.

De renovatie, waar ik hier (klik) al over sprak is volledig afgerond.

Deze opening was tevens de start van het jaarlijks terugkerende culturele evenement “The Hague Festivals”.

Op een grote tribune ging zij zitten, waar ook veel genodigden hadden plaatsgenomen.

 

 

Na een toespraak van burgemeester Van Aartsen ontving Prinses Máxima hét herkenningssymbool voor mij van het Lange Voorhout; een beeld van krokus, gemaakt door Loek Bos.

Het is een prachtig gezicht als elk voorjaar de krokussen werkelijk schitteren op deze laan. Nooit kan ik het nalaten er dan een foto van te maken.

 

 

 

Hierna droeg Bart Chabot een prachtig, speciaal voor deze gelegenhied geschreven, gedicht op over deze laan, waarin hij ook sprak over de peetvader van Den Haag “Louis Couperus”. Onderaan de geschiedenis van het Lange Voorhout kan je het gedicht lezen.

 

 

Hierna stond de prinses op en ontving een Jeu de Boules bal van een meisje.

 

 

 

Nadat zij deze had geworpen zweefden tientallen ballonnen de lucht in onder grote belangstelling van alle aanwezigen.

 

 

 

Hierna liep zij rond over het Lange Voorhout waar zij een fototentoonstelling bekeek van kunstfotograaf Jan Adriaans die foto’s heeft gemaakt van hoe de laan er nu uit ziet, waarbij aan de andere kant van elke foto een afbeelding is vanuit dezelfde hoek van hoe het Lange Voorhout uit de 19^e eeuw (met foto’s van onder andere de markante Alexandrine Tinne).

 

 

 

Tevens werd een reusachtig Jeu de Boules toernooi gehouden, getiteld “La Vie en Rosé”.

 

 

 

Een stukje geschiedenis van het Lange Voorhout voor wie daarin geïnteresseerd is:

Het Lange Voorhout staat bekend als een van de mooiste wandellanen van Europa. Hij kreeg deze naam, omdat het een uitloper was van het Haagse Bos (ook wel voor-bos of voor-hout). De laan zag er vroeger echter totaal anders uit; in de 15e eeuw kreeg hij zijn karakteristieke L-vorm. Zo ontstond er op het Lange Voorhout een aaneenschakeling van tuintjes en smalle straatjes.
Keizer Karel V bracht hier verandering in. In 1536 zag hij hoe ‘het Dorp Die Haghe’ steeds voller groeide en echte stadse kenmerken ging krijgen. Hij besloot dat alle voortuinen van de panden moesten worden samengevoegd tot een brede laan. Karel V gaf de opdracht vier rijen lindebomen ‘te planten ende te setten in ’t Voorhout van Den Haghe’. Sindsdien werd de laan in de volksmond de Lindelaan of de Lange Lindelaan genoemd. Het versje ‘Liesje Leerde Lotje Lopen Langs de Lange Lindelaan’ herinnert hier nog aan. Rond 1540 ontstond het Lange Voorhout zoals we het nu nog steeds kennen.

In de Gouden Eeuw (17e eeuw) was het Lange Voorhout een trefpunt van de Haagse ‘beau monde’ en werd er druk geflaneerd. In de 18e eeuw werden de resterende kleine woningen die nog langs de laan stonden gesloopt en vervangen door de statige panden die er nu nog steeds staan.

Schelpenzand

Het karakteristieke schelpenzand is eeuwen geleden aangelegd op het Lange Voorhout. Dit had te maken met het feit dat het Lange Voorhout een zanderige ondergrond heeft. Eeuwen geleden kwam het regelmatig voor dat paardenkoetsen vast kwamen te zitten in modderpoelen, ontstaan door regelbuien. Om dit soort oncomfortabele situaties te voorkomen werd het Lange Voorhout verhard door schelpenzand aan te leggen. Na de Tweede Wereldoorlog werden koetsen nauwelijks nog gebruikt en werd het schelpenzand vervangen door klinkers. In 1981 werden nieuwe verwarmingsbuizen aangelegd en werd het Lange Voorhout in oude staat hersteld, inclusief schelpenzand. Later is dat weer verwijderd. Nu, in 2009, is het Lange Voorhout weer in oorspronkelijke staat hersteld en is de ‘Lange Lindelaan’ weer zoals het oorspronkelijk bedoeld was: een prachtige bomenlaan waar naar alle rust geflaneerd kan worden.

 

Bron: Opening Lange Voorhout

 

Gedicht Bart Chabot 

 

Op het Lange Voorhout

Geachte aanwezigen,

Wij bevinden ons thans weliswaar niet op de maan, dát niet; maar wij staan toch wel degelijk met beide benen op historische grond.

New York heeft z’n Broadway, en Times Square.

Chicago heeft z’n Magnificent Mile.

Moskou heeft z’n Rode Plein.

Pisa een scheve toren.

Parijs z’n Champs Elysee; Rome heeft een of ander plein – en ook Bern, Hamburg, Oslo en Toulouse schijnen wat te hebben, al is mij niet helemaal duidelijk wat – en ook Den Haag heeft ‘het’: ons eigen Lange Voorhout.

 

Dames en heren,

54 jaar geleden werd ik in Den Haag geboren, en 54 jaar later woon ik hier nog.

Ik keerde deze stad nooit de rug toe, (ook al stelde Den Haag zich niet altijd even hartelijk tegenover mij op).

54 jaar dus; en 54 jaar al kom ik – eerst met mijn ouders, later zelf – op het Lange Voorhout, met zijn krokussen, en zónder die lenteboodschappers.

 

Conclusie, na al die jaren?

 

Dames en heren,

het Lange Voorhout, dat is het kroonjuweel van deze stad; het Lange Voorhout is het kroonjuweel van Den Haag.

Het nu vernieuwde en opgepoetste, ja, gepimpte Lange Voorhout, dat kroonjuweel, kan weer decennia mee.

En bedenk wel, beste mensen, wij staan er nu wel op, er bovenop zelfs, op dat Lange Voorhout; maar bedenk wel: het Lange Voorhout gaat langer mee dan u en ik.

Het Lange Voorhout  is er nog, als wij, u en ik, allang verdwenen zijn, verdwenen in de stegen en krochten van de geschiedenis.

Ja, het Lange Voorhout zal nog stralen en schitteren, als u en ik allang tot schimmen zijn gereduceerd.

En over schimmen gesproken…

Wie geluk heeft, kan ’s avonds laat de peetvader van den Haag, Louis Couperus over het Voorhout zien dwalen.

En u kunt dat van mij aannemen, want ik heb dat met eigen ogen gezien.

Op een late, late avond verliet ik de Posthoorn, aan het Voorhout

Ik trok mijn jas vaster om me heen, en wilde doorlopen, toen ik hem zag.

Tussen het geboomte zat Couperus

Op een bankje, afwachtend.

Er was niets om ons heen

 

Toen hij me zag, kwam hij met enige moeite overeind

En knikte me vriendelijk toe

Daarop wandelde hij met kalme passen het Voorhout af

(En sloeg de hoek om, de Kleine Kazernestaart in

Even hoorde ik het tikken van zijn wandelstok

Toen was hij weg)

 

Inderdaad, in zijn gezicht leek Louis een íetsje ouder geworden

Maar hij ging nog altijd onberispelijk gekleed

 

 

 

Dames en heren, tot slot:

 

Geniet er dus van, van dit Lange Voorhout, van dit Haagse kroonjuweel.

Met of zonder krokussen.

 

Leve het Lange Voorhout!

 

Leve Den Haag!

 

Ik dank u voor uw aandacht.