Dit jaar is het de koudste lente sinds 2013
Dit jaar is het de koudste lente sinds 2013.
Ik verlang enorm naar de zon en wat hogere temperaturen.
Gelukkig lijkt het einde van de sombere dagen in zicht: begin juni stijgt de temperatuur naar een graad of 17 en schijnt de zon weer volop.
De natuur “loopt achter”. Natuurlijk loopt hij niet echt achter, maar planten bloeien later dan voorgaande jaren en vogels lijken later te broeden.
Veel regen is gevallen wat wel een heel positief gevolg heeft. Het grondwater is eindelijk weer op niveau en dat is goed nieuws.
Als je in bossen en parken loopt, is het frisse groen een prachtig gezicht. Vorig jaar waren en al veel verdroogde plekken.
De ooievaar in manege Berestein is eindelijk aan het broeden zag ik op 15 mei. Laat vergeleken met voorgaande jaren.
Ik hoop dat het nest de storm van vrijdag (met windstoten van 90 km/u heeft overleefd!).
Ook als ik loop in de omgeving van ‘t Woudt is het een en al groen.
Het riet echter is nog niet zo hoog, dus de velden veenpluis “stralen” je tegemoet.
Minder vind ik het zicht op de weidevogels. Ik zag ze niet. Ja, wel kieviten en scholekster, maar amper kleintjes. Echter geen vogels als de grutto en tureluur.
Ik vind dit een prachtige vogel. Bijna net zo mooi als de “Haagse” ooievaar.
Elke keer als ik hem zie, moet ik hem vangen. Gelukkig lukte dat ook dit keer weer redelijk: hij liet het toe en maakte zelfs zijn verenpak schoon.
Lastiger vast te leggen is de rietgors. Althans, voor mij. En zeker als er in de verte mensen aan komen zodat je weet dat je weinig tijd hebt.
Het riet stond nog laag, maar het was een heerlijk geluid al die “rietzangertjes” te horen.
Deze rietgors rustte even op een achter gelaten berg riet.
Ondanks dat de vogels later zijn dan voorgaande jaren, zie je wel al enorm veel kuikens. Zoals deze mooie waterhoen met een echt net uit het ei gekropen kleine. De andere eieren liggen er nog naast. Heel voorzichtig krijgt de kleine wat eten: zo’n aandoenlijk gezicht!
De watervogel had niet door dat ik keek, dus ik kon het een tijdje aanschouwen. Machtig…
Ondanks dat het de koudste lente is dit jaar, met in mei nog steeds temperaturen van zo’n 11 tot 14 graden, groeit alles “de pan uit”.
Slakken zijn blij, maar waar ze niet komen is het een lust voor het oog. Ook in mijn tuin.
En het leven gaat toch wel door. Nog even en dan kan ik weer de vlinders bewonderen….
