Zakdoeken op zitting stoel tram 9
Na het ontsteken van de verlichting op het Lange Voorhout ging ik snel naar de tram: het was koud en het bleef maar regenen. Ik was blij dat ik niet voor de fiets had gekozen.
Het was gelukkig niet erg druk in de tram. Snel liep ik naar het achterste deel van de tram, zodat ik bij het uitstappen direct bij de oversteekplaats zou zijn.
De zakdoeken op de bank waren niet vanwege de regen…..
Ik zag een man op een bankje zitten.
Hij had prachtige ogen, maar met een trieste uitdrukking. Aan zijn gezicht te zien had hij een heel leven achter zich, al leek hij me nog niet erg oud. Een witte legging met gaten was niet echt warm genoeg voor deze kille avond.
Bij Hollands Spoor stapten, zoals vaker gebeurt, twee bewakers in.
Een tijdje later liep de vrouwelijke bewaker naar de man toe, hij had namelijk geen mondkapje op. Ik besloot een kapje van mij uit de tas te pakken, zodat hij niet uit de (warme) tram gestuurd zou worden. Dankbaar pakte de bewaker het uit mijn hand en deed hem bij de man op, die niet leek te beseffen wat er gebeurde.
Bij de halte Anna Bijnslaan stapte de man uit. Hij kon zich amper staande houden. Zijn spijker minirok trok hij netjes naar beneden en strompelend stapte hij uit. Ik zag toen de vochtplekken die verrieden dat hij zijn urine had laten lopen. Ook op de bank waar hij had gezeten.
Ik waarschuwde nogmaals de bewaker, die snel een aantal zakdoeken neerlegde op de zitting van de bank.
Anna Bijnslaan. Ik zie rond deze halte vaker mensen die schijnbaar te maken hebben gehad met diverse tegenslagen in hun leven. Waaronder ook alcohol- en drugsverslaafden.
Maar er is veel nodig om deze mensen weer een sprankje hoop te geven. Geluk te brengen.
Wat had ik dat deze meneer met zijn bijzondere uitstraling gegund.
