Een spetterend bevrijdingsfestival

 

Op 5 mei wordt de bevrijding gevierd.
Voor mij nog steeds noodzaak, want vrijheid is niet vanzelfsprekend.
Gelukkig leven wij in een vrij land.
Iedereen moet dit elke dag opnieuw koesteren.
Er zijn zo veel landen waar men geen vrijheid heeft, of waar dit steeds verder wordt beknot. Ik ben blij dat ik nog steeds mag zeggen en schrijven wat ik wil en ik vind dat iedereen (ook de media) ervoor hoort te waken dat dit gemeengoed blijft. Dat je onafhankelijk van overheden of andere instanties bent.
Vanzelfsprekend wel binnen de grenzen van het toelaatbare!
In Den Haag werd het festival voor het eerst op het Malieveld gehouden, omdat het Spuiplein te klein werd voor een dergelijk evenement.
Een gevarieerd festival, met vele optredens, maar ook gelegenheid de bevrijding te vieren.
Het weer was werkelijk schitterend.

 

 

De start van het festival was door middel van het aansteken van het vrijheidsvuur.
Lopers vanaf Wageningen kwamen het podium op

 

 

en reikten de vlam via via aan burgemeester Van Aartsen.

 

 

Hierna kon het feest losbarsten met allereerst een optreden op het hoofdpodium van Woot & Friends

 

 

Enorm geslaagd! De sfeer zat er direct in,

 

 

prachtig ook, zoals een bandlid over het hek klom en in het publiek verder speelde op zijn gitaar.

 

 

Ook staatssecretaris Martin van Rijn sprak even op het podium.

 

 

Hierna trad Leona Philippo op

 

 

alleen, maar ook met twee danseressen.

 

            

 

Niet alleen was ruimte voor optredens, maar ook voor protest (zoals elk jaar) maar ook wedstrijden streetdance; knap zoals het jongetje rechts zijn kunstjes vertoonde.

 

 

Bij de bus van de Haagse Hogeschool gaf oud-minister Joris Voorhoeve een minicollege. Helaas was dit slecht verstaanbaar op het moment dat ik er was omdat het geluid van het hoofdpodium hem overstemde. Even later sprak ook hij even op het podium.

 

 

Hierna was het de beurt voor Joris Linssen & Caramba. Niet geheel mijn smaak, maar wel vrolijk.
 

 
Waar ik wel heel vrolijk van werd was Kaapstad meets Kytopia.

 

 

Wat een dynamiek en wat een sfeer!
Meerdere zangers in toch wel diverse stijlen (rap, urban en zo te horen ook underground0 sleepten iedereen mee.

 

 

Waterstralen kwamen uit een speelgoedgeweer (hoe treffend op deze dag) dus snel omdraaien 🙂
 

 

Om vijf voor vijf werden alle officiële Bevrijdingsfestivals met elkaar verbonden.
Er werd afgeteld,

 

 

waarna geel groene linten van lametta het publiek bedekten.
 

 

Een verrassingsact! En wat voor een.
De Kraaien hadden gevraagd of er nog een plekje voor ze was op dit festival.
Ja, die was er wel. En weer een uitzinnig publiek ‘Ik vind je lekker!”.
Het was geen straf vooraan te staan…..

 

 

En toen was er het optreden waar ik toch wel naar had uitgekeken.
De Simple Minds ft. Owen Paul.
Eerlijk gezegd viel dit me tegen.

 

 

Een goede show, maar de passie was een beetje vervlogen.
Ook had Owen Paul het bereik niet wat je verwacht bij bepaalde nummers.
 

 

En toen draaide de helikopter meerdere rondjes over het Malieveld.

 

 

Achter het podium lande hij,

 

 

waar rapper Dio uitstapte.

 

 

Het laatste wat ik zag waren de Golden Oldies,

 

 

een door Ruben Nicolai samengesteld koor van veertig bejaarde Hagenezen, die allen de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt, traden op. Al eerder waren zij op tv te zien en gaven een knallend concert in Koninklijk Theater Carré.

 

 

Een magnifiek besluit van “mijn” bevrijdingsfestival.
Overigens, van iedereen. We Want More! werd geroepen, maar helaas, wegens de tijdplanning kon dat niet.
Een rustig begin, maar een werkelijk spetterend vervolg, waar maar liefst 10.000 mensen op af waren gekomen!