Markante Hagenaars

De dromen van Hans Vrolijk

Prachtige vrouw

 

Hans Vrolijk

Een paar dagen geleden overleed een heel markant figuur uit Amsterdam: het ‘Levend kunstwerk’ Fabiola.
Eigenlijk niets voor Haags Allerlei, ware het niet dat toen ik dit las, ik direct aan Hans Vrolijk moest denken.
Regelmatig had ik hem ontmoet, in de tram of tijdens op evenementen.
Ook hem vond ik een markant figuur uit de Hofstad en was gefascineerd door zijn verschijning.
Graag maakte ik een praatje met hem als ik hem zag. Zijn toch wel lichte en warme stem was bijna betoverend.
Jammer dat het bij de korte ontmoetingen is gebleven.
 

 

 


 
De dag, waarop zijn overlijden werd bekend gemaakt plaatste ik de foto uit augustus 2008 die ook bij dit artikel staat op facebook.
Het maakte nogal wat los!
Ooit werd hij Kobus genoemd, maar de laatste jaren van zijn leven prefereerde hij liever zijn eigen naam Hans Vrolijk. Hij had een heel gevarieerd leven achter de rug.
Ooit bokser, bouwvakker en in de jaren 80, één van de snelste hardlopers uit de Haagse regio. Ook is hij musicus geweest (zang, gitaar en harmonica).

 


 
De laatste jaren van zijn leven was hij filosoof, vrijdenker, artiest en levensgenieter.
Waarom lees je vaak de naam “Hans de Portiekschilder”?
Ik quote uit een prachtstuk uit Hofstijl:
“Hij had alle muren van zijn woning beschilderd en daarmee klaar is hij doorgegaan het saaie portiek op te vrolijken. Een waar kunstwerk was het resultaat waar iedereen laaiend enthousiast over was. Maar niet de woningbouwvereniging. Die eiste dat het portiek weer in originele staat terug werd gebracht.
De buren en de buurt namen het voor de Hans op, en na veel geharrewar mocht het portiek blijven zoals het nu is, een zeer kleurrijk en fraai kunstwerk.”

 

Overal andere schilderingen

 

Helaas, Hans Vrolijk is in september 2009 op 56 jarige leeftijd overleden, een week na zijn verjaardag.
Ook hier kwam ik achter door het plaatsen van de foto op Facebook. Het viel me al op, dat ik hem niet meer tegenkwam, maar dacht dat ik hem gewoon niet tegen het lijf liep, zoals vaker gebeurt.
Net als Fabiola was hij kleurrijk. Hij viel op, zoals je ook aan zijn foto ziet, door zijn prachtige verschijning.

 

Duif in een hand

 
De liefde stond centraal bij Hans.
Hij zag zichzelf als levenskunstenaar. Hij was sterk beïnvloed door de Sethmaterie en de kwantumfysica, waaraan hij en zijn vriendin dagelijks veel tijd besteedden. Zijn schilderingen (ook die in het portiek) waren uitingen van wat hij tijdens uittredingen had waargenomen.

 

Molen aan het water

 

Natuurlijk wilde ik graag het portiek bewonderen en ben erheen gegaan in de hoop dat zijn kunstwerk nog aanwezig was.
Aan de buitenkant van het portiek zag ik het al: het was nog steeds zeer kleurrijk.
Natuurlijk heb ik aangebeld in de hoop dat er iemand thuis was.
Na lang wachten stapte iemand naar buiten en op mijn vraag of ik de schilderingen mocht bewonderen was het antwoord bevestigend.
Ik heb mijn ogen uitgekeken!
 

   

 
Je kan het je haast niet voorstellen; alles, maar dan ook alles is beschilderd. Niet alleen de muren en ramen, maar ook de grond en zelfs het plafond!
Het was, alsof ik een andere wereld binnen stapte. Een wereld, waarin alles mooi is. Een gevoel van vrijheid en optimisme overvalt je gewoon.
Opvallend is dat het portiek er zo netjes uitziet. Zo’n schoon portiek ben ik in jaren niet tegengekomen in Escamp. Het lijkt, of iedereen zijn werk in ere wil houden.
Terecht. Want ik heb echt stil en bijna met tranen in mijn ogen staan genieten.
De kleine details, maar ook de schitterende kleurschakeringen en -combinaties.

 

Zeilschip en vissen

 

In tegenstelling tot het “levend kunstwerk” had Hans een vriendin, wat ik eerder in deze blog ook al aangaf. Zijn laatste vriendin, met wie hij vanaf 2001 tot aan zijn overlijden een relatie had, gaat in opdracht van Vestia het portiek renoveren. Fijn dit te weten! Want dit Kunstwerk (expres met een grote K) mag mijns inziens niet verloren gaan. Gelukkig denkt Vestia daar dus ook zo over.

 

Muur en plafond in harmonie

Omdat hij één van de mensen is die de wijk en stad opfleurde wilde ik een blog aan hem wijden.
Het is dan ook de eerste in mijn nieuwe categorie “Markante Hagenaars”.

Please follow and like us:

20 reacties

  • Peter van Soest

    Prachtige kunst, mooi verhaal. Ik ken Hans uit zijn hardloop periode. Een geweldige en sportieve atleet. Ik denk altijd aan hem als ik langs het kerkhof rij. Een mooie kerel.

  • Rien van 't Loo

    Goh, ik wist niet eens dat hij (zo jong) was overleden. Ik kende hem alleen van mijn tijd bij Sparta en dan vooral als hij me in wedstrijdjes weer een voorbij snelde. Mooi hoor die wandversieringen, een ware kunstenaar.

  • gerooide

    Ik ken Hans nog uit zijn “Kobus tijd”. Ik was bevriend met zijn broer Ronald. In die tijd was hij net begonnen met gitaar spelen. We hadden hem uitgenodigd om te komen spelen op een camping in Ede. Hij speelde zo’n beetje de hele avond hetzelfde nummer “black magic woman” en niemand stoorde zich er aan…het was een van de leukste en intiemste feesten die ik heb meegemaakt.

    Vroeger bokste hij op kermissen onder de naam Monsieur Martinelli.

    Het was een bijzondere gozer, jammer om te lezen dat hij zo jong is overleden.

  • ronald nihot

    Ik kende hans al vanaf 1982. We waren allebei lopers bij sparta en kende elkaar goed. Ik was als beginnend triatleet een fanatiek loper net als Hans. We zagen elkaar vaak in het Elsenburgerbos. Ik speelde zelf al gitaar vanaf 1969 en weet nog dat Hans dat ook zo graag wilde leren. Ik geloof dat hij er wel bewondering voor had. in 1989 ben ik verhuisd naar Groningen en ben Hans toen uit het oog verloren.Ik hoorde pas later over zijn kunstzinnige kant. Ik was zeer geschokt toen ik hoorde van zijn overlijden. Een bijzondere man.

  • Els

    Ik was zijn verloofde in de jaren 70, we zouden gaan trouwen en een gezin stichten, waarvan ik nu weet, dat hij dat nooit zou kunnen, maar hij heeft mij veel pijn gedaan met zijn broodpoot praktijken en zijn altijd maar leugens. Ik zou hem graag vragen WAAROM toch……………….

  • llnda

    was 17 jaar toen ik hem leerde kennen en heb ong. 17 jaar een relatie met hem gehad en was de grootste egoist die je maar kon meemaken en voor zijn enige zoon heeft hij nooit voor gezorgd of tijd voor gehad. dag hans

  • Frank van der Valk

    Wij zijn eigenaar geweest van de koffietent de Prinsevink van 1980 tot 2019. Hans Vrolijk kwam er van af de begin jaren en heeft in zijn leven veel veranderingen mee gemaakt. Van een jongen van de straat naar hardloper kunstenaar muzikant. In onze periode ging hij vanuit de Prinsevink met Bruno Slak Trainen. Beide niet het uitgesproken lichaam voor een hardlopen (groot en zwaar) door hun extreme trainingen methodes toch heel wat bereikt. Mede door hun was de Prinsevink een ontmoeting plek voor de Haagse kern van hardlopers. Helaas in de loop der tijden zagen wij Hans steeds minder en zagen ook zijn passie en levenswijze veranderen. Terug denkend was Hans een prettig en sociaal mens en bijzonder.
    Frank en Maryam van der Valk

  • admin

    Beste Frank en Maryam,
    Dank jullie voor deze aanvulling!
    Leuk dat jullie hem zo lang hebben meegemaakt. 🙂

  • Henri Havinga

    Ik heb Hans heel lang meegemaakt. In de jaren 70 werd ik lid bij sparta en was Hans een toploper bij deze club en in Den Haag en omstreken. Hij was altijd fanatiek, , bij veel wedstrijden aanwezig om spirulina te verkopen en te winnen. Later heb ik veel met hem getrained en zijn we samen naar wedstrijden gegaan. We waren toen aan elkaar gewaagd. Zijn hardloopvirus heeft hij aan mij overgedragen. Samen trainen in de Houtrust, overdag, en waren maar 5 atleten. Ook heeft hij me nog eens gehaast voor een parkoursrecord in Delft. Heel sociaal. En een andere herrinering de sparta kerstcross. die werd een keer afgelast omdat het te glad was. Wij baalden natuurlijk en besloten met een aantal anderen zelf de wedstrijd te gaan lopen. Hans won en was dolblij, want deze race had hij nog niet eerder gewonnen.

  • Glenn

    In Rijswijk was ik in mijn jongere jaren veel op een basketbalveld aan de Steenvoordelaan te vinden. Op enig moment kwam vanuit het niets een hele periode deze man voorbij op een fiets en dan ging hij richting Den Haag. Volgens mij zong hij ook standaard. Hij groette ons als groep voetballende pubers altijd en dan eindigde hij met de tekst: See you later alligator. We vonden het prachtig. Daarna zag ik hem een keer in een tv programma en toen had hij ook ineens een naam. Vervolgens gaat het leven door en dan kom je in een burgerlijke woonwijk in Zoetermeer een andere persoon tegen die Vrolijk heet. Ik moest op dat moment ineens weer aan Hans Vrolijk denken. Hoe zou het met die man gaan? Op Google trof ik wat foto’s aan en met een glimlach dacht ik “Ohja dat istie”. Vervolgens gelijk gedesillusioneerd dat er in memoriam bij de foto staat.
    Rust in vrede Hans.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.