Bijen in de winter op de bloeiende wilg
Wat hebben we toch een vreselijk geluk deze dagen met het weer!
Het blijft lente te lijken. De thermometer gaf bij ons vanmiddag 19 graden aan: echt uniek in februari.
De laatste dagen zijn we druk in de tuin bezig. Ideaal weer nu, want bijvoorbeeld snoeien is geen probleem omdat de vogels nog niet lijken te nestelen (al zie ik de mezen al wel de nestkasten inspecteren) en vorst wordt er niet echt meer voorspeld.
Ook vandaag dus weer de vlinderstruiken aangepakt. Eigenlijk mag dat pas begin maart, maar het lijkt alsof de natuur toch al voor loopt. Ik was bang dat als ik langer zou wachten de mezen wél zouden nestelen, en dan wil ik ze echt niet verstoren.
Ik zit nu dus werkelijk gebroken op de bank. Ook manlief is uitgeput: we hebben ook heel veel werk verzet. Niet eerder was de tuin al zo ver op orde als nu. Niet dat we klaar zijn, maar de rest kan stukje bij beetje.
Onze gezichten hebben ook al een kleurtje en bij ons allebei zit een lach om de lippen. Want echt, het was genieten.
De laatste dagen zag ik, naast de mezen die de nestkast inspecteerden, een vlinder: een klein koolwitje. Steeds kwam hij terug. Ook veel vliegen, maar nog geen bijen?
De lieveheersbeestjes zijn ook al uit de winterslaap (al kunnen die natuurlijk nog best even terug in hun “slome fase”. Maart roert zijn staart nietwaar?).
Vandaag hoorde ik iets geweldigs!
We waren bezig bij de heg waar een (veel te) hoge wilg staat.
Een zoemend orkest hoorde ik.
Op de hoge takken (minstens 10 meter hoog) bloeiden de katjes uitbundig en daar kwamen alle hommels en bijen op af. Honderden! De eerste dag dat ik ze zag en dan met zoveel….
Natuurlijk heb ik nog heel even op een tuinstoel gezeten om plannen voor de volgende ronde tuinieren te maken. Maar niet morgen denk ik. Nu mijn lijf even rust geven.
