Bevrijdingsfestival 2018 onder een strakblauwe hemel
Het bevrijdingsfestival 2018 op het Malieveld was een groot feest.
Een heerlijke warme dag, strakblauwe hemel en een vol Malieveld vol mensen die de vrijheid meevierden.
Bijna 80.000 bezoekers telde dit festival dit jaar. Meer dan ooit.
Wat ik merkte vroeger dan voorgaande jaren. Waarschijnlijk omdat de Ambassadeur van de Vrede, Freddy Le Grand vroeg met de helikopter op het Malieveld landde.
Helaas was ik hiervoor (net als menigeen) daarvoor te laat.
De helikopter landde eerder dan gepland.
Gelukkig konden we de aankomst van deze artiest wel vastleggen.
Gelukkig, maar dat later.
Even ben ik op het terrein gaan kijken, waar alles ongeveer was.
Het viel me op, dat ik de legerwagens niet zag.
Dit jaar niet op het terrein.
Daarna naar het Hoofdpodium, waar Freddy Le Grand optrad.
Vanachter een hoog scherm wist hij iedereen tot dansen te brengen. Jong en oud swingde mee met zijn muziek. De sfeer zat er toen al enorm in.
Af en toe rookpluimen en slingers die dankbaar gebruikt werden om mee te dansen.
Maar Freddy Le Grand bleef achter zijn scherm zitten.
Niemand die hem zag!
Op een verhoging kon ik toen hij sprong snel een foto op goed geluk maken (met de camera boven mijn hoofd). Jammer, want het publiek was wel ook voor hem gekomen.
Toen vertrok de helikopter weer.
Het is een machtig gezicht vind ik om dit te zien.
Helemaal gladjes verliep dit niet. De enorme windverplaatsing was zo enorm, dat een stand bijna in elkaar stortte. Gelukkig bleek niemand zich bezeerd te hebben. Snel werd de stand weer in elkaar gezet.
Speakeasy was voor mij de verrassing van het Bevrijdingsfestival 2018.
Deze band was de winnaar van de Talent Event 2018 en trad op het Sena Performers Stage.
Een geweldige dynamiek. Ik had spijt dat ik niet eerder was gegaan! (Met oordoppen in hoor je niet alles….).
De zanger klom op een gegeven moment over de hekken, ging op de schouders zitten van iemand en liet het publiek op de hurken zitten.
Terwijl hij zong….
Het was het laatste nummer.
Niemand nam daar genoegen mee, maar de tijd zat erop.
Een laatste applaus waar ze voor terug kwamen en alles werd weggehaald. Helaas!
Het was tijd om echt even over het veld te gaan lopen.
Op het Plein van de Vrede was zo veel te zien en doen.
Ik vind dit goed. Natuurlijk is het geweldig dat er goede muziek wordt gespeeld. En ja, muziek verbindt mensen. Maar het gaat ook om het besef, dat wij in vrijheid leven. En vrijheid is niet vanzelfsprekend. Het is iets kostbaars en dat moet beschermd worden. Iedereen heeft de verantwoordelijkheid voor vrijheid te “vechten”. Wakker te blijven dat we deze houden.
En zorgen natuurlijk dat we de vrede koesteren.
In de zweefmolen kon je je even zo vrij als een vogel voelen.
Oudere mensen (oké ouder dan een kleuter) werden even extra omhoog “gezwiept” zodat ze nog hoger gingen.
Je kon speeddaten met een veteraan.
Goed om het begrip te intensiveren.
En er hingen foto’s.
Indrukwekkende foto’s.
Het is toch haast onvoorstelbaar, dat er een tijd was, dat het recht op onderwijs er niet was voor iedereen in een Westers land?
Dat er werd gediscrimineerd?
Ja, ook dat is vrijheid. Vrijheid hoort voor iedereen te gelden.
Toen volgde voor mij misschien wel het meest indrukwekkende moment van 5 mei.
Het ontsteken van de vrijheidsvlam met een speciaal ontworpen fakkel.
Sinds 1948 brandt het bevrijdingsvuur als eeuwige vlam in Wageningen. Ieder jaar op het moment dat 4 mei overgaat op 5 mei, om middernacht, wordt voor Hotel de Wereld het Bevrijdingsvuur aangestoken. Het vuur markeert de overgang van herdenken naar vieren. Vervolgens brengen sporters het vuur als een ‘lopend vuur’ naar de bevrijdingsfestivals.
Op het Malieveld werd de fakkel aan Wethouder Karsten Klein overhandigd.
Hij ging een bakje in en stak de fakkel aan boven het hoofdpodium.
Prachtig deze vrijheidsvlam de hele dag te zien branden….
Hierop trad Candy Dulfer op.
Voor mij zat het Bevrijdingsfestival 2018 er toen op.
Pijn, moe, maar met een grote lach wilde ik naar huis gaan.
Ik wist niet dat er nog een staartje aan mijn Bevrijdingsfestival 2018 aan zat te komen.
Ik kon namelijk helemaal niet doorrijden. Ik was de Liberty Tour vergeten!
Maar liefst ruim 65 historische (leger)voertuigen reden door de Haagse binnenstad. Het was dus lang wachten én nagenieten…..
