Winterklaar maken van de tuin in de zon
Eindelijk. Na de vreselijk sombere oktobermaand schijnt de zon uitbundig.
Het is fris, maar eindelijk schijnt de zon.
Snel naar buiten toe dus om wat “zonvitamientjes” op te doen.
En, niet vergeten, een begin te maken om de tuin winterklaar te maken.
Gisteren heb ik het gras aangeharkt in de hoop dat het wat minder nat zou worden. Het moest nog hoognodig een maaibeurt hebben.
Tijdens het opruimen van de bladeren (de meeste gaan de tuin zelf in als bescherming van de planten én de vogels zoeken graag naar voedsel hiertussen) zag ik een aantal rupsen die in winterslaap leken.
Niet in de aarde dus, maar op het gras. Het was me nog nooit opgevallen. Volgens mij zijn het nachtvlinders, maar welke weet ik niet.
Niet alleen rupsen.
Ook een dikke hommel maakte zo’n herrie, dat ik hem direct kon lokaliseren.
Bij Haagse Honing had ik een paar maanden geleden naast honing Bernagie gekocht en die staat nog steeds uitbundig te bloeien. De hommel ging van bloem tot bloem: schitterend te zien (eerste foto).
Maar ook het prachtklokje doet hier en daar zijn best nog te bloeien.
Bijzonder ook deze spin. Het is de Odiellus spinosus.
Het is een hooiwagen, maar niet een gewone. Zijn lijf is een stuk groter dan de “gewone” hooiwagen en de poten zijn korter.
Ik zag hem niet eerder, wel gisteren en vandaag. Gisteren was hij weg voor ik er een plaatje van kon maken. Vandaag lukte het enigszins.
Toen de zon vandaag feller scheen, kwamen ook een aantal lieveheersbeestjes tevoorschijn om nog even door de zon opgewarmd te worden.
Sommigen op bladeren, anderen op de muur.
Tegenover deze muur staat het pampasgras.
De aren zijn compact geworden door de regen en wind.
Hier schuilen ook lieveheersbeestjes tegen de winterkou zoals elk jaar.
Deze lieten zich niet zien: de zon bereikte door de lage stand dit stuk van de tuin niet meer.
