Wandelen door de Uithof

 

Gisteren wilde ik lekker uitwaaien door natuurgebied De Uithof.
De weersvoorspellingen bleken gelukkig niet uit te komen: in plaats van regen scheen de zon ’s morgens al uitbundig!
Dus om 8 uur stond ik klaar. Tot mijn dochter zei, zal ik mee gaan met de kleine?
Prima natuurlijk!
Rond 9 uur vertrokken we. Puur genieten daar. Eerst natuurlijk even kijken naar de eendjes. Is het niet net, alsof het eenden koppel aan de rand van een afgrond staat te kijken? Niets is minder waar: het water weerspiegelde de wolken in de rimpelloze sloot.

 

 

De ooievaars stonden zich ook al mooi te maken op de ooievaarspaal. Zouden ze dit jaar dan toch gaan broeden? Ik hoop het maar, want vorig jaar lukte het niet.

 

 
Ook de lieveheersbeestjes komen voorzichtig uit hun winterslaap.
Hierboven het viervleklieveheersbeestje, dat meestal elk jaar als eerste “wakker” wordt.

 

 

Lopend langs het pad waar de Schotse Hooglanders achter hekken grazen, hadden we geluk: ze waren vanaf het wandelpad zichtbaar. Het kalf dat vorig jaar is geboren is aardig groot en heeft nu ook al horens.
Mijn kleindochter vond het schitterend, dus we besloten haar daar even uit de wandelwagen te halen.
Ze genoot van die beesten en bleef teruggaan naar het hek om te kijken.

 

 

Natuurlijk moest ze ook even stappen.
Samen met mama liep ze hele einden aan het handje.
Wat een ontroerend gezicht: samen de toekomst tegemoet…..