The Hague Jazz 2010

En dan eindelijk een verslag van de alweer vijfde editie van The Hague Jazz.
Het zijn voornamelijk foto’s; de twee dagen die ik heb meegemaakt waren zo indrukwekkend, dat ik nog niet echt in staat ben om veel te schrijven. (En het sorteren van meer dan duizend foto’s was ook een hele klus!).
Natuurlijk waren er veel meer optredens dan die ik hier opschrijf; van een aantal zie ook de foto’s die ik heb gemaakt (de directe link staat onderaan). Overal, zelfs op de trappen en in de hallen viel te genieten van muziek; gewoon één groots feest.

In de hallen werd met graffity prachtige schilderijen gemaakt en overal kon je wat eten of drinken. Een goed georganiseerd festival dat zaterdag voor het eerst in 5 jaar volledig was uitverkocht, zo vertelde een trotse festivaldirecteur Ruud Wijkniet me. Ook hij was heel gelukkig met het festival; de sfeer was enorm en erg gezellig. Ja, dat kan ik alleen maar beamen!

Vrijdag heb ik het “kalm aan” gedaan.
Ik schreef al over Toots Thielemans waar ik zo enorm van genoot.
Maar ook zag ik Wouter Hamel.
Een volle zaal met een uitzinnige menigte.





Het laatste optreden wat ik vrijdag zag was van Candy Dulfer.
Een volle zaal en een swingend publiek; niet alleen speelde ze saxofoon maar ook zong ze; en niet verkeerd ook!
Haar manier was totaal anders dan van haar vader. Ik weet niet wat ik verkies. Haar vader, althans wat ik zag in Scheveningen, speelde heel vernieuwend, Candy heeft meer het geluid van nu.
Na haar optreden ben ik naar huis gegaan; de tweede dag van The Hague Jazz wilde ik ook niet missen (en mijn energie moet ik verdelen).





Zaterdag bij Waylon was de zaal al enorm vol; het was sowieso een stuk drukker die dag dan op vrijdag.
Ook geen wonder; zo veel unieke artiesten stonden op de diverse podia.





Ook hij zong zo uniek; tja, ik val vast in herhalingen, maar de hele zaal was uitzinnig.





Snel ben ik daarna naar The A-Train (ook een zaal) gelopen want een geweldig geluid kwam daaruit.
Wurmend door het publiek want deze zaal was echt overvol. Zelfs bij de ingang stonden veel mensen te wachten tot ze even een blik konden werpen op Wende.
Dynamisch, meeslepend; een geweldige performance….





Minder dynamisch, maar natuurlijk enorm uniek was Gino Vannelli.





Chez Ella was volledig gevuld voor deze artiest, die velen uit hun jeugd zullen herinneren….





Met veel plezier bracht hij zijn songs.





Ook Haagse bands waren op The Hague Jazz aanwezig, zoals onder andere Kernkoppen.





Tja, Kool & The Gang behoeft natuurlijk weinig introductie!
Dit was echt even “slikken”.
De zaal was een uur vóórdat deze band optrad al bijna vol en tijdens hun optreden werd hij volledig afgesloten; geen mens kon er meer in. Ook het persvak was volledig vol; de VIPS mochten ook in dit vak staan.





Gelukkig kon ik op een verhoging staan in een uiterst puntje; andere pers probeerde zich te wurmen door de anderen heen. Maar eerlijk gezegd denk ik dat ik best mooi stond; een paar mooie plaatjes kon ik schieten en tegelijkertijd rustig genieten van de unieke sound van deze wereldband.





Het laatste wat ik zag was Roger Hodgson.





Wie (althans van mijn leeftijd) kent de liedjes niet van Supertramp?
Het was dan ook geen verrassing dat ook hier de zaal weer volledig uitverkocht was. Ik heb genoten van de songs uit mijn jeugd.
Nadat de pers uit het vak moest, ben ik in de zaal gaan zitten en ben blijven genieten van de unieke geluid van deze man. De mondharmonica tijdens “Take The Long Way Home” brachten me weer even terug naar het verleden.
Nagenietend ben ik terug gegaan naar mijn snorfiets en al zingend om half een richting huis gereden.

Hierboven stond het filmpje “Lovers in the Wind”; schitterend zoals dit klonk in de zaal. Helaas bleek dat ik deze niet had mogen publiceren op Youtube, dus is deze verwijderd. Jammer, maar ik kan er in elk geval thuis van genieten 😉


Meer foto’s? Klik hier. Ze zijn wel met een snel programma verkleind en daardoor slecht van kwaliteit. Wilt u er een in hoge resolutie voor privé gebruik kunt u mij altijd mailen.

Please follow and like us: