Mijn persoonlijke gevoelens ten aanzien van de bezuinigingen op het welzijnswerk

Het is erdoor; 22 buurthuizen moeten sluiten.
In aanloop op deze beslissing had ik mijn gedachten op papier gezet.
Bij lees verder kan je dit lezen; lang heb ik getwijfeld of ik het zou publiceren, maar ik ben zo teleurgesteld, dat ik besloten heb het toch te doen.
Een wijkberaad/bewonersorganisatie is de spreekbuis van een wijk (of hoort dat te zijn). Zelf heb ik het idee, dat Vrederust dat wel degelijk is en wel degelijk een achterban heeft (wat de gemeente wil), maar zal deze blijven bestaan?
Kan je je achterban nog wel vertegenwoordigen?
Reacties zijn van harte welkom!


Naar aanleiding van alle bezuinigingen die op stapel zijn vraag ik me echt iets af.
Heeft het zin om als wijkberaad/bewonersorganisatie/wijkvereniging door te gaan?
Op alle mogelijke fronten lijkt het alsof we worden tegengewerkt; neem de Ishop Vrederust die wel wordt vermeld op de website van de gemeente, maar geen echte I-shop mag heten, de locatie waarvoor binnenkort geen of te weinig geld meer is, de subsidiegelden die zwaar gekort worden. Ik ben bang, dat we binnenkort als wijkberaad Vrederust geen bestaansrecht meer zullen hebben.
Waar vandaan moeten we opereren?
Waar moeten we het geld vandaan halen om alles te financieren?
Ik ben niet snel gedemotiveerd maar ik zie het echt erg somber in.
Ik vraag me af, of we (lees Wijkberaad Vrederust) niet serieus moeten nadenken om te stoppen. Ik ben echt bang, dat we straks in een neerwaartse spiraal terecht komen, waarin het vechten tegen de bierkaai wordt.

Natuurlijk kunnen we allemaal plannen verzinnen om het hoofd boven water te houden, maar is dit reëel?
Zal de gemeente ons serieus nemen?
Ik ben bang van niet.
De gemeente staat rood en wil m.i. prestigeprojecten (zoals Eurojust) zeker ten uitvoer brengen. Zal de vele tegenvallers moeten compenseren.
Marketing moet het ook al met een substantieel kleiner bedrag doen de komende jaren en zo ook overige subsidiegelden die enorm lager uitvallen (of zelfs verdwijnen) dan voorgaande jaren.
Zelfs al komen er subsidies voor projecten in de toekomst denk ik dat deze ook lager zullen uitvallen dan wij hopen gezien hun financiële situatie.

In meerdere stadsdelen zijn wijkberaden al aan het uiteen vallen wat ik zie, hoor, lees.
Wat doen we; wat is verstand en wat is reëel?
Met in het achterhoofd houdend, dat we een opzegtermijn voor de huur hebben, de wetenschap dat we zeker in 2012 en verder zwaar gekort worden.
Natuurlijk is het een vreselijk idee om alles op te doeken wat is bereikt, maar onze positie wordt niet beter.
Natuurlijk kunnen we wachten tot de definitieve nota er is, maar zal die anders uitvallen?
Misschien moeten we het bijltje er wel (tijdig) bij neergooien, voordat frustratie te groot gaat worden en vrijwilligers en bewoners nog zwaarder teleurgesteld worden.

Ik heb echt het idee, dat de gemeente in de toekomst liever individuen gaat subsidiëren dan dat zij wijkberaden/bewonersorganisaties in stand wil houden. Zeker omdat er volgens hun teveel ‘rotte appels’ in zitten.
Het is zo jammer om dit te denken.
Zeker als ik zie, hoe de wijk Vrederust is veranderd de laatste jaren.

De hangjongerenproblematiek, die in samenwerking met het wijkberaad, enorm in positieve zin is gewijzigd.
Hoe veel tijd, energie, (maar ook de negatieve -ook financiele wegens wraak!- gevolgen ten aanzien van mijn gezin) en inzet heeft dat gekost. Maar ik wilde wonen in een leefbare wijk en weigerde me te laten onderdrukken door een stel raddraaiers.
De sociale cohesie, die zeker nog niet optimaal te noemen valt, maar wel positief is veranderd.
Mensen uit andere culturen, die nu ook het wijkberaad weten te vinden en er gebruik van maken.
Is alles voor niets geweest?
Ik ben ervan overtuigd, als de gelden minder worden, de wijk in plaats van prachtwijk weer probleemwijk wordt.
Alles, maar dan ook alles wat het leuk maakt verdwijnt.
Ouderen mogen weer ‘achter de geraniums zitten’.

Want het gaat niet alleen om de ouderen die nu met veel plezier zich inzetten in vrijwilligerswerk, het gaat ook om de ouderen die actief bezig kunnen zijn in bijvoorbeeld de wijkvereniging, die afleiding en een uitje hebben. Daardoor de zin van het leven blijven inzien, hun ‘ei’ kwijt kunnen en afleiding hebben als ze problemen hebben. Een praatje kunnen maken met medewijkbewoners en zowel lichamelijk als geestelijk gezond blijven door activiteiten.
Waar moeten die heen? Ik ben ervan overtuigd, dat die echt niet hun vertier zullen zoeken in een andere wijk. Vervoer bijvoorbeeld is al een handicap.
Hoe zal het zijn, om als vrijwilliger op leeftijd te horen te krijgen, dat van je diensten niet meer gebruik zal worden gemaakt omdat er geen geld meer is? Ik ben bang dat zeker de ouderen in een diep gat zullen vallen. De mensen die gebruik maken van de activiteiten dito; stil wachten op het einde is het enige wat rest. Ja dit klinkt dramatisch, maar is wel realiteit!

En wat te denken van de Kinderraad?
Eén van de huidige speerpunten van de gemeente; kinderrechten. In Vrederust is een Kinderraad. Nota bene door Karsten Klein geinstalleerd!
Deze Kinderraad zal beslist niet verhuizen naar Bouwlust.
Dus weer iets wat verdwijnt.

Een brede buurtschool is in Vrederust niet aanwezig en een andere (gedeelde) locatie evenmin gezien de tijden waarop ‘geopereerd’ wordt. Evenals de activiteiten; je zet niet even in een huiskamer een groot aantal sjoelbakken in opslag neer bijvoorbeeld.
Huren die gerekend worden door instanties als verpleeghuizen zijn niet op te brengen, als ze al beschikbaar zijn op de momenten dat ze noodzakelijk zijn voor het georganiseerde.
In Vrederust is een ouderenflat waar geen gezamelijke huiskamer is. Deze mensen gingen altijd naar het wijkcentrum Vrederust, dat ook gaat verdwijnen. Waar moeten ze straks heen?
In deze wijk, waar vele mensen uit andere culturen komen, is het een probleem aan vrijwilligers te komen. Wel nemen deze mensen maar al te graag deel aan avtiviteiten die worden georganiseerd door het wijkberaad. Met succes! Vele vrouwen uit andere culturen hebben zich beter de Nederlandse taal eigen weten te maken mede dankzij de koffie ochtenden.
Jonge mensen die hier zijn gekomen hebben, omdat ze nauwelijks tijd hebben (dure woningen dus zowel de man als vrouw die werkt), geen gelegenheid zich structureel in te zetten voor wat betreft vrijwilligerswerk. Maar voor veel activiteiten is juist continuïteit een vereiste.

Het voelt, alsof ik gestraft wordt voor al het werk dat ik heb gedaan. Alle tijd die ik in mijn mooie wijk heb gestopt hem weer leuk en leefbaar te maken. Het voelt, alsof alles misschien zelfs voor niets is geweest en dat ik straks weer moet leven in een verpauperende wijk die net weer gezellig aan het worden is.

De gemeente wil Escamp op de kaart zetten door middel van het nieuwe stadsdeelkantoor.
Heeft woningen gebouwd, die ook voor de midden- en hoge inkomens geschikt zijn, om Escamp uit het slop te halen.
Er zijn grootse plannen om Escamp leefbaarder te maken (sportcentrum e.d.) maar waarom de basis vergeten? Is een wijkberaad geen basis? Geen plek, waar bewoners terecht kunnen als ze in contact willen komen met de gemeente? Want hoeveel mensen zullen de directe gang nemen. Vaak merk ik, dat ze ofwel niet in staat, ofwel niet durven, zelf de weg naar het stadsdeelkantoor te nemen.

Nu korten op subsidies geeft misschien op korte termijn meer financiele ruimte voor de gemeente, maar op de langere termijn zal het mijns inziens veel meer geld gaan kosten.
Is het niet bewezen, dat mensen langer gezond blijven, als ze actief kunnen blijven?
Wat zal het de gezondheidszorg en de WMO gaan kosten?

Vrijwilligers kosten niets, hebben alleen ondersteuning nodig in ons geval; de meesten zijn te oud of zijn niet in staat zonder hulp zaken te regelen/organiseren. En een ‘home’ is nodig.
Valt alles weg, dan ben ik ervan overtuigd, dat de overlast weer terugkeert, de gezondheid en welzijn van ouderen en zwakkeren achteruit zal gaan en de sociale cohesie in het beste geval zal stagneren.

Vrederust wordt weer een probleemwijk.
We gaan dus weer terug naar af….

Tweet

Please follow and like us: