Demonstratie tegen aangekondigde bezuinigingen welzijnswerk

Op het Spuiplein werd gisteren gedemonstreerd tegen de aangekondigde bezuinigingen op de Haagse buurthuizen. Van de 60 buurthuizen moeten er namelijk 22 dicht.
’s Avonds zou de definitieve beslissing vallen of deze buurthuizen inderdaad moeten sluiten.
De actie was een initiatief van Cissy van der Zijden, vrijwilligster in Rustenburg-Oostbroek. Zij riep collega’s op om te komen protesteren.
Van der Zijden is van mening dat vrijwilligers in de buurthuizen onder druk komen te staan door de korting op het welzijnswerk. Professionele begeleiding gaat verloren en ook verdwijnt volgens haar de sociale samenhang in Haagse wijken.
De vrees bestaat, dat veel vrijwilligers het ‘voor gezien’ zullen houden, waardoor ook de ouderen weer ‘achter de geraniums’ zullen komen te zitten.
Iedereen was opgeroepen zoveel mogelijk in het groen/geel te komen (de actie heette ‘ik erger me groen en geel’) en zelfs de groen-gele tuktuk was even aanwezig.




De verantwoordelijke wethouder Karsten Klein kon de petitie niet persoonlijk in ontvangst nemen, maar stuurde hiervoor een vertegenwoordiger.
Helaas bleek deze protestactie (alsmede andere en alle hoorzittingen van de commissie Samenleving) zinloos.
Voor een volle publieke tribune stemden donderdagavond collegepartijen PvdA, VVD, D66 en CDA voor de bezuiniging van 10 miljoen euro op de welzijnsorganisaties alsmede de sluiting van de 22 buurthuizen.

Zoals velen wel zullen weten ben ik zelf vrijwilligster in Vrederust. Ik vind de beslissing onbegrijpelijk. Dát er moet worden bezuinigd begrijp ik wel; maar waarom op de vrijwilligers? Het is een illusie te denken dat deze kunnen werken zonder ruimte en zonder professionele ondersteuning. Of vrijwilligers zijn op leeftijd waardoor ze niet in staat zijn, of houden geen tijd over omdat ze de hele dag zelf werken, voor de vele organisatorische en communicatieve kanten richting partners en gemeente.

Karsten Klein wil graag méér vrijwilligers. Ik denk dat hij ‘de kous op zijn kop krijgt’. Ik ben bang dat veel vrijwilligers ermee zullen stoppen. Dan blijven alleen instanties als Mooi en Boog over. Deze instellingen slurpen meer geld op dan de vrijwilligersorganisaties die nu het hardst getroffen worden.

Van diverse kanten heb ik al geluiden gehoord, dat vrijwilligers ermee zullen stoppen. Eén van de redenen is de bezuinigingen; het wordt niet leuk meer vrijwillig te werken is de vrees en ook ik kan me daarin voelen. Ook bij mij rijst de twijfel, want meer tijd heb ik niet of wil ik niet vrijmaken.
Dat buurthuizen pas gesloten worden als er een alternatief is, is een doekje tegen het bloeden. Neem mijn wijk; er is (nog) geen alternatief. Ook een brede buurtschool is nog niet eens in de maak. Verpleeghuizen zitten niet op ons te wachten. Samengaan met een andere wijk is een illusie; willen oudere mensen die gebruik maken van het Wijkcentrum Vrederust wel nog verder reizen? Zijn ze in staat opnieuw te beginnen, als ze al op leeftijd zijn?

Gelukkig zijn de geraniums nu een stuk goedkoper; kunnen we veel inslaan zodat we er ook in de herfst er een beetje kleurrijk bijzitten.
Ja, dit laatste is cynisch bedoeld. Ik ben woest.
Alle energie, tijd en geld (maar ook alle agressie die wij als gezin hebben moeten doormaken) die ik in het vrijwilligerswerk heb gestoken om deze wijk weer leefbaar te maken is dus voor niets geweest. Zo voelt het. Als het loopt waar ik bang voor ben, zal deze wijk weer terug naar af gaan.
Er zullen geen/niet veel nieuwe vrijwilligers bijkomen; daarvan ben ik overtuigd.
De wijk is groeiend en zeker in de nieuwe huizen wonen veel gezinnen waarvan de ouders beiden moeten werken om de hypotheek af te kunnen lossen. Maar ook wonen er veel mensen die de taal nog niet volledig machtig zijn of de wegen niet goed kennen. De kennis is nog bij vrijwilligersorganisaties en die is niet zomaar over te dragen. Niet voor niets een krachtwijk. Wordt Vrederust weer een achterstandswijk?

Tweet

Please follow and like us: