Mandarijneenden in waterpartij Segbroek
Afgelopen dagen heb ik het waanzinnig druk gehad.
Eerlijk gezegd tolt mijn hoofd er nog wat van.
Vorige week hebben manlief en ik veel op een kleindochter gepast en we kregen veel bezoek. Naast nog zeer enerverende en spannende zaken. Natuurlijk is dat onwijs gezellig, maar mijn batterij moest even weer opgeladen worden.
Na veel foto’s bewerkt te hebben, besloot ik gisteren mijn spierpijn er even uit te lopen (voor zover dat in één dag lukt). Dus ging ik naar de waterpartijen aan de Segbroeklaan.
Mijn vader had namelijk een paar foto’s gemaakt van Mandarijneenden.
Al een paar jaar probeer ik die voor mijn lens te krijgen, maar elke keer als ik ergens ga kijken is de “vogel gevlogen”.
Of de mandarijneenden in Segbroek daar vaker zitten wist ik niet, maar ik dacht, ik neem de pocketcamera mee en ga kijken of ik ze kan spotten.
Ik genoot van de wandeling.
De zon scheen schitterend en na de sneeuw van vrijdag was het contrast (zowel letterlijk als figuurlijk) immens! Lange schaduwen en haast gouden takken van bomen, die dolgraag weer willen uitbotten.
Na een paar meren langs gelopen te hebben hoorde ik een vreemd geluid.
De Mandarijneenden!
Maar liefst 6 stuks (5 mannetjes en één vrouwtje) zwommen rond of zaten rustig langs de waterkant.
Mijn dag kon niet meer stuk. Ik nam een foto, en nog een, maar ik kreeg met geen mogelijkheid een scherpe foto. Tot ik zag dat een lelijke vingerafdruk op de camera zat.
Dom….. geen schoonmaakdoekje meegenomen.
Gelukkig had een voorbijganger met camera dan wel geen lensdoekje, maar wel een zakdoekje.
Gelukkig kon ik toch een paar foto’s schieten: de lens is ook nog goed (al zit er toch een filter voor).
Ik ben zeker van plan nog een keer terug te gaan met een SRL: want wat zijn deze eenden schitterend te zien!
Mooie informatie over deze eend kan je hier vinden.
