Lente barst uit zijn voegen ondanks virus
Door alle perikelen rond het corona virus zou je bijna vergeten, dat de natuur gewoon doorgaat.
De lente barst zelfs uit zijn voegen nu!
En dat zie je, ruik je en voel je.
Wat wordt alles weer prachtig groen.
Mijn vingers beginnen te jeuken om weer aan de slag te gaan in de tuin. Gelukkig mag dat: het is rond huis…
Natuurlijk ben ik vaak verdrietig. Zo veel zou ik willen. Mijn ouders zien, kinderen en kleinkinderen bezoeken. Maar het kan niet. Wij behoren tot de risicogroep. Hoewel, in de tuin op grote afstand kunnen en durven we nu af en toe mensen ontmoeten.
Overigens, naast het verdriet lukt het ons aardig ons te vermaken. Nog steeds kom ik tijd te kort.
Naar buiten gaan we nauwelijks, of het moet voor een boodschapje zijn. En dan nog op de tijden dat we denken dat de winkels rustig zijn.
Natuurlijk kopen we voor een paar dagen in.
Voorlopig genieten we dus van de tuin.
Wat hebben we een geluk dat het weer zo mooi is.
Oké, het is dan best koud en er staat een pittige wind, maar die zon! Wat heeft die een kracht.
Hier en daar zie ik een bij zich opwarmen of nectar verzamelen. Honingbijen nog niet, wel zandbijen.
In de bomen maken eksters en mussen elkaar het hof. Het is leuk te horen hoe deze vogels praten met elkaar. In de verte hoor ik een specht. Zoekt deze ook een partner?
We eten een boterham en drinken een kop thee op een stoel in het gras: ik had nooit verwacht dat we ooit in maart in de kou al buiten zouden zitten. De rijkdom en het besef dat we naar buiten kunnen voel ik nu des te meer.
Voorlopig doe ik het dus met een immens archief aan foto’s die ik de afgelopen weken heb gemaakt, maar nog geen tijd/zin/energie voor had er een blog over te schrijven.
Erop uit gaan doe ik nu heel weinig, of het moet in de buurt zijn. Het risico het virus op te lopen wil ik niet lopen. Dus ben ik blij dat ik zo veel in voorraad heb.
Gelukkig schijnt fietsen de beste manier van verplaatsen te zijn 🙂
