Cottessen: een prachtig gebied

 

Het was hoognodig. Eventjes rust.
Dat ik nu blog wil niet zeggen dat ik weer hard aan de gang ga: er zijn nog veel dingen die we moeten doen (zoals een kamer leegruimen, verjaardagen en kleinkinderen 🙂 ).
Maar de grote pauze was omdat manlief en ik er even tussenuit gingen.
Naar Cottessen. Dat ligt in Zuid Limburg en is vlak bij het drie landen punt.
Uiteraard zijn we daar ook even geweest en hebben onszelf als een ware toerist gefotografeerd.

Vorig jaar waren we ook al in Cottessen geweest dus de omgeving kenden we al een beetje.
Ook dit jaar hebben we nog niet kunnen doen wat we wilden: wordt het weer een bezoekje aan dit gebied?
Voor mij geen straf!

Helaas waren de laatste dagen, zoals ook hier, minder voor wat betreft het weer, dus minder aantrekkelijk te gaan wandelen.
Gelukkig zaten we niet in een tent maar hadden we een grote sta caravan gehuurd.
Af en toe een uitje in de directe omgeving, zoals Vaals.
Een bijzondere stad waar de grens van Nederland naar Duitsland haast onmerkbaar is.

 

 

Op een paar honderd meter afstand kon je prachtig wandelen langs de Cottesserbeek die uitmondt in de Geul.
Het hele gebied is zo mooi.
Er is geen verkeer, het is alleen wandelgebied.
Bij de brug kan je wel kiezen, ga ik over de brug, direct wandelen in het Geuldal waar je alleen tussen zonsopkomst- en -ondergang mag komen?
Of sla je een weg in om eerst langs boerderijen te wandelen en dan uit te komen bij de Heimansgroeve.
Overigens ook daar mag je uiteindelijk ook alleen tussen zonsopkomst en -ondergang wandelen.
Op beide paden zie je de kenmerkende bomen met de prachtige maretakken.
Niet alleen hoog in de bomen, maar soms zelfs op reikhoogte.

 

 

Dieren.
We hebben geen grote dieren gezien.
Maar eerlijk gezegd er ook niet naar op zoek geweest.
Wat we wel zagen waren de prachtige weidebeekjuffers.
Op de een of andere menier vind ik het altijd een cadeautje deze juffers te zien.
Ze lijken haast elfjes als de zon op hun blauwe vleugels schijnt en ze vliegen boven het wateroppervlak.
Een aantal waren zelfs aan het paren, in hun bekende houding.
Ze lieten zich niet snel verstoren.

Een ander cadeautje voor mij waren de hoornaars.
Had ik dit jaar al een in de tuin gespot, zagen we daar ook steeds een hoornaar afkomen in de eik die daar stond.
Ik begreep er niets van: waarom ging hij daar steeds heen? Of liever gezegd zij: ik neem aan dat het of nog een koningin is of een vroege werkster.
We zagen ineens dat het er niet 1 was, maar zelfs 3!
Waarbij 1 wel heel erg groot was.
Maar ze accepteerden elkaar niet in de direct omgeving.

Ik ging er heel dicht onder staan om te kijken wat ze deden.
Was het gat door een specht gemaakt?
Met de grote kaken leken ze het gat dat er al was groter te maken.
Maar het was echt onmogelijk in de boom een nest te maken: dan was ze wel het hele voorjaar bezig.
Wat dan?
Kwam ze op de sapstroom af?

 

Thuis werd het duidelijk: Wikipedia gaf me het antwoord:
De hoornaar likt vaak het uittredende sap op van beschadigde bomen, waarbij de bastranden open worden geknaagd met de kaken. Voornamelijk de eik wordt door de wesp gebruikt als leverancier van suikerrijke sappen.
Toen zag ik op de foto ook het sap uit de boom: leuk!

Al met al een supervakantie.
Helemaal uitgerust zijn we nog niet.
Misschien nog een paar dagen later in het jaar? 🙂
Eigenlijk ben ik nog niet uitgekeken in Cottessen.