Vlinders, eindelijk!
Vlinders.
Wat zagen we ze tot nog toe weinig dit jaar!
Velen geven de schuld aan alle insecticiden die worden gebruikt (en terecht) en natuurlijk de leefomgeving die steeds beperkter wordt voor hun.
Gelukkig zie je, dat bermen langs wegen steeds meer bezaaid worden met bloemen, waar insecten op af komen.
Wat ik dan weer jammer vind, is dat ze worden gemaaid op het moment dat ze eitjes gaan leggen en/of de rupsen nog lang niet aan het verpoppen zijn.
Veel tuinbezitters maken het de natuur niet gemakkelijk door of in de tuin insecticiden te gebruiken, of het groen te vervangen door een terras.
Ook in mijn tuin zag ik maar sporadisch een vlinder. Een witje, een blauwtje, een atalanta, maar daar hield het dit aar wel mee op. Tot vandaag.
Ik besloot naar De Uithof te gaan, waar een prachtige moerashyacint staat.
Verder op een veldje staan allemaal distelachtige bloemen.
Een oase voor juffers, bijen, maar ook vlinders.
Ik zag diverse witjes maar ook veel grote koolwitjes! Deze had ik al lang niet meer in zulke grote getale gespot. Ik genoot!
Maar ook de gehakkelde aurelia (niet op foto) en veel bruine zandoogjes.
Waar je ook keek, overal fladderden de vlinders in het rond.
Plots zag ik iets wegspringen in de hoge begroeiing.
Echt zichtbaar was het niet, maar wat was het groot!
Even mijn ogen focussen en wat ik zag was bijna 10 centimeter groot! Maar dezelfde kleur als het gras. Voor de zichtbaarheid op de foto heb ik hem iets geler gemaakt, want anders zou het een te erg zoekplaatje worden.
Als ik het goed heb, is het de grote groene sabelsprinkhaan.
Maar ook vlogen er veel juffers en libellen.
Eindelijk wilde er wel een libel voor me poseren. Dat overkomt me niet vaak overdags.
Natuurlijk wilde ik nog even een kijkje nemen bij het ooievaarsnest. Had dat de storm overleefd? Waren er nog jongen?
En ja, hoeveel kon ik niet zien, maar het nest was nog veilig hoog in de boom.
Over de rand keek een kuiken nieuwsgierig naar mij: wat een leuk gezicht!
