Torengarage was zijn tijd ver vooruit
Elke keer weer als ik in de Torenstraat ben, kijk ik met ontzag naar de prachtig Torengarage. Een Rijksmonument. En terecht: hij is zo mooi.
Ik noem hem altijd de RIVA. Natuurlijk klopt dat niet, maar de RIVA (Reparatie Inrichting Voor Automobielen) kocht dit gebouw in 1931.
De torengarage is in 1929 ontworpen door architect J. Greve. Het was uniek, want een (gestapelde) parkeergarage bestond toen nog niet in Nederland. Het was dus de allereerste. Dat niet alleen maakte het tot een uniek gebouw.
Deze garage bood plaats aan 400 auto’s, waarvan 85 in afzonderlijk afsluitbare boxen. De uitbouw met koepel deed dienst als showroom. Hoe modern de Torengarage in opzet was, blijkt mede uit de aanwezigheid van een fietsenstalling voor ruim 700 fietsen. (Let op: begin jaren 30 van de vorige eeuw he?).
Niet alleen uit bouwkundig oogpunt was het een bijzonder ontwerp. De inrichting en de faciliteiten die de automobilist geboden werden waren hun tijd ver vooruit. Onder het motto “alles in één hand” was de Torengarage een multifunctioneel gebouw. Hier werden auto’s gerepareerd en er was een autowasserette, gevoed door gezuiverd en gefiltreerd water uit eigen bron.
Verder waren in de Torengarage een spuiterij, stoffeerderij en de allereerste remmentestbank van Nederland aanwezig.
In de eerste tijd was autobezit slechts voor weinig mensen weggelegd. (Al was een parkeergarage ook toen al noodzakelijk gezien de drukte….) Eigenaars hadden dan ook vaak een chauffeur. Voor chauffeurs was in deze garage een kantine. Autobezitters zonder chauffeur konden een cursus autotechniek voor “heeren-rijders” volgen.
De ronde uitbouw met koepeldak was bestemd voor een autodealer.
In 1990 is het gebouw gerenoveerd. Men verving de stalen ramen door geperforeerde staalplaten en verplaatste de entree van de garage naar de Geest (zijstraat). De parkeergarage bleef, maar beneden is nu sushi restaurant Shabu Shabu.
RIVA zie je niet meer staan op het gebouw: hij is ook verhuisd naar de Binckhorst.
2 reacties
Martin Simonis
De mooiste tijd vond ik toen Grand Café Greve hier gevestigd was. Een heerlijke down to earth horecazaak. Waar je terecht kon aan de leestafel voor tijdschriften, waar af en toe een artiest op het kleine podium optrad. Heerlijk gebak, lekker op de zondagmiddag bijkomen van een stapavond… maar ook heerlijke tapas. Tussen de veels te grote terracotta potten met cactussen. Maar ook om met een groep lekker te gaan eten. Een detail: op de toilet waren de tegels in schuine banen betegeld, waardoor je bijna omviel als je er te lang naar keek of iets teveel gedronken had…
admin
Dank je voor je reactie (en weetje!) Martin!
Het zag er toen inderdaad “gelikter” uit.
Maar ben allang blij dat het bewaard is gebleven.
Dat verhaal van de wc 😀