Parkpop 2007
Enorme drukte, een zoon die een leuk programma had gedownload, waardoor hij de volledige bandbreedte op zijn PC kreeg en een konijn die het voedingssnoer van mijn laptop had doorgeknaagd (dus ook de voeding stuk) maken dat de updates en bezoekjes even op een laag pitje staan helaas.
Nu dan eindelijk Parkpop, een nat Parkpop dit jaar helaas; voor de tweede achtereenvolgende keer.
Met mijn kinderen wandel ik ’s middags het grote grasveld op; het ziet er veel stiller uit dan vorig jaar. Wel prettig, want mijn kinderen geven weinig om de muziek, maar willen dingen ondernemen, zoals de (ik meen 7,5 meter) hoge evenwichtsbalk die de Koninklijke Landmacht heeft neergezet. Tijdens de lange wachtrijen kan ik even naar de verschillende podia, om te genieten van de bands.
Er staan veel stands die informatie geven. De Haagse Hogeschool, die met Party Mania samenwerkt waar je je op de foto kan laten zetten, Amnesty International, War Child en een stand van het AIDS fonds, waar je letterlijk met een cocktail kan proosten op het leven. De bedoeling is sponsors te werven om Aids remmers, voorlichting en preventie voor iedereen beschikbaar te maken.
Met een cocktail maken ongeboren kinderen grote kans HIV niet te krijgen (maar liefst 95% in plaats van 5%) wanneer hun moeder wel besmet is. Een cocktail voor een cocktail dus!
Verder staat er een enorm podium, met de Millennium Ontwikkelingsdoelen.
Ook werd op het veld op grote doeken graffitytekeningen gemaakt op grote doeken die er hingen.
’s Avonds hoopte ik Kim Wilde nog even te zien, maar helaas, net te laat. Met het nummer “Kids in America” lopen we het veld op, en dat blijkt net het slotnummer te zijn.
Een nat, verregend veld vol regenjassen, bekertjes en andere rommel blijft achter.
De 175.000 bezoekers lijkt mij, gezien vorig jaar, een verkeerde telling, maar gezellig was het zeker!
Hieronder een kleine foto impressie van een aantal groepen die ik heb wel gezien.
Allereerst op de Haagse X-stage Shock E; gevolgd door Black Madonna (zie foto); beiden klonken niet denderend.
Daarna trad R.O.O.O.M. (rulers of our own mind) op; klonk een stuk beter en volwassener. Zangeres Romagna was zeer tropisch gekleed, waardoor je het slechte weer bijna zou vergeten!
Daarna ben ik naar de Green Stage gegaan, waar Nneka optrad; wat een stem! Voor mij een absoluut hoogtepunt. Kim Wilde gemist te hebben vind ik heel jammer, maar dit heeft het totaal goedgemaakt.
