Glijpartij door vallende blaadjes

Zaterdag meende ik even naar de Leyweg te gaan voor de Sinterklaasintocht.
Snel camera gepakt, warm aangekleed en op mijn gemak richting de Leyweg.
Ik was ruimschoots op tijd gelukkig, want er lagen veel blaadjes op het fietspad. Dus heel voorzichtig reed ik om de blaadjes te vermijden, zeker omdat ze nat waren.

Aangekomen bij de Leyweg zag ik in de verte de stoet al aankomen.
Ongeveer bij de viskraam die daar op de hoek staat, ligt een zebrapad. Veel mensen staken over. Ik denk dat ik zo’n 15 kilometer reed en besloot te stoppen voor de mensen die snel naar de Leyweg wilden oversteken. Ook zij wilden de intocht meemaken toch?
Ik remde en voelde mijn voorwiel onder me vandaan glippen.
Oeps….

Een glijpartij was het gevolg.
Een politiewagen die bijna naast me reed stopte direct. De vriendelijke agent stelde me gerust en hielp me met het optillen van mijn snorfiets, die ik verderop even neerzette en op slot deed.
Want ik schrok van wat hij zei. “Ik bel even een ambulance om je te onderzoeken want je gezicht is erg dik en je bloedt”.
Ik baalde enorm, maar gaf me maar over, want toen ik in mijn achter uitkijk spiegel keek schrok ik van mijn eigen aanblik.

In de ambulance werd ik direct op de brancard gelegd en naar het Hagaziekenhuis gereden.
Eigenlijk had ik niet echt veel pijn: mijn rug doet normaal veel meer zeer. Ja, ik kon weinig zien met mijn oog (die zat dicht) maar verder ging het best. Al voelde ik me een alien.
Na een onderzoek en een scan van mijn hoofd, die gelukkig geen afwijkingen toonde, mocht ik na 2,5 uur weer naar huis met mijn man die gelukkig direct naar de EHBO was gekomen.

Aan de domme glijpartij heb ik dus alleen een lelijk aandenken overgehouden die vast de komende weken weg zal trekken.
Voortaan doe ik een (fiets)helm op, want ik besef hoeveel geluk ik heb gehad.

Please follow and like us: