Alweer een jaar geleden….
Vandaag is het alweer precies een jaar geleden dat mijn vader overleed (het lijkt zo veel korter…).
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik echt vaak ongenietbaar was/ben de laatste dagen.
Met alle energie probeer ik dit in elk geval voor de kinderen verborgen te houden, maar van binnen valt het me enorm zwaar.
Ik weet, leven en dood horen bij de cirkel van het leven.
Mijn vader “hoorde tot de herfst” (en ook in de herfst kan het vriezen). De lente is nu op komst, zoals ook deze zwanen laten zien in De Uithof.
Nog even en alles zal weer bloeien van leven; ik snak ernaar!
Please follow and like us:
6 reacties
Richard Mulder
Sterkte vandaag !!
Pingback:
Ferry
Ja ik weet , het is moeilijk … zelfs na al die jaren nadat mijn ouders gestorven zijn denk ik nog altijd aan ze.
Ze blijven altijd in je hart.
Naast mij op de tuin zit een koppel zwanen nu ook op een nest , fantastisch natuurlijk .
Een lente bode , naast het uitlopen van struiken en bomen die altijd weer vrolijk stemt.
Hanny
Het is een dooddoener, maar wel waar. Het verdriet slijt. De herinneringen blijven.
tagrijn
Ik had het de eerste jaren na het overlijden van mijn ouders ook. Maar echt, op den duur wordt dat minder.
Maurits Burgers
Sterkte deze dagen.