Afscheid en vieren
Vandaag is het precies 7 jaar geleden dat mijn vader is overleden. Hij zou morgen 76 zijn geworden.
Gelukkig kreeg ik de kans afscheid van hem te nemen, ondanks het feit dat hij in Frankrijk woonde.
Met de trein kon ik een snelle rit boeken en met mijn broer terugrijden.
Door drukte thuis was het onmogelijk bij de begrafenis te zijn, maar “lijfelijk” afscheid vond en vind ik veel belangrijker dan de “ter aarde bestelling”.
Verdriet na de lange tijd is er nog steeds, maar de scherpe kantjes worden minder.
Zijn graf staat ook in Frankrijk, zijn favoriete land. En als ik eerlijk ben, ik heb best heimwee zeker naar die streek.
Vroeger toen we nog geen kinderen hadden gingen we elk lang weekend als het redelijk weer was, met de auto en tent naar dit prachtige land toe om alle drukte even achter ons te laten. Minstens 4 keer per jaar. Maar ook met de kinderen gingen bijna elke grote vakantie naar Zuid Frankrijk om daar te genieten.
We hopen dat we snel weer een keer daarheen mogen en kunnen gaan. Helaas is dat niet makkelijk, zowel fysiek als financieel.
Maar, ik had het ook over vieren.
6 april is namelijk ook de verjaardag van mijn moeder. Zij is (net als mijn vader morgen zou zijn geworden) 76 jaar geworden.
Een geschenk dat ik haar nog steeds om me heen mag hebben. En dat ik haar vaak kan zien samen met mijn (geweldige) stiefvader. Heerlijk dat we naar haar toe konden gaan vandaag!
Dus naast verdriet speelt ook grote dankbaarheid een grote rol op deze dag.
