Over larven salamanders, onze tuin, ooivaarskuikens, een atalanta en Canadese ganzen

Hier schreef ik al over de larven van de salamanders die in ons vijvertje zitten.
Ze beginnen aardig te groeien gelukkig; het lijkt erop, of ze zelfs moeilijker gaan zwemmen; de staart en poten worden nog beiden gebruikt om zich voort te bewegen. De kieuwen lijken kleiner te worden.
Zodra de zon op de vijver schijnt, komen ze naar boven om zich op te warmen in de zon; het liefst op zoals hier een oud blad dat half onder water ligt.




Maar ook proberen ze zich aan de oppervlakte drijvend te houden om zo een zonnstraal ‘mee te pikken’.




De ontwikkelingen in onze tuin zijn toch wel heel drastisch.
Hier zie je, hoe een deel eruit ziet.




Gelukkig hebben we een camper, die mijn man heel tactisch had neergezet om de rest van de tuin te beschermen. Het andere deel waar het vijvertje zich bevindt heeft dus niet te lijden gehad onder de werkzaamheden ten behoeve van het plaatsen van de schuur en schutting 🙂 (wat overigens nog wel enkele weken in beslag kan nemen).
De werklui waren hier natuurlijk niet echt gelukkig mee; wij wel, want als je ziet hoe de tuinen bij anderen eruit ziet…..




Zo kunnen de vogels, insecten en vlinders (zoals hierboven de atalanta) nog goed vertoeven in het andere deel en kunnen wij nog steeds genieten als we buiten zijn.




Ook op het Koekamp gaat het goed met de ooievaarskuikens.
Inderdaad bleken het er twee te zijn.
Gisteren zag ik ze; nog even en ze zullen vast zelfstandig naar eten gaan zoeken.
De snavels zijn nog iets donkerder dan die van hun ouders, maar het verenpak lijkt me al aardig ‘vliegklaar’.




Langs het water van het Koekamp zag ik een grote groep Canadese ganzen, bijna allemaal met een blauwe halsring (maar ook ringen aan hun poten).
Een koddig gezicht!

Tweet

Please follow and like us: