Tibetaanse nonnen uit Nepal verstrooien zandmandala in Haagse Beek

 

Vandaag een log met heel veel foto’s.

Het was zo’n indrukwekkend geheel, dat het eigenlijk alleen ondersteund met foto’s kan.

Zes Tibetaans boeddhistische nonnen (zij komen uit het Khachoe Ghakyil nonnenklooster, het klooster van Kopan bij Kathmandu in Nepal) hebben van 1 t/m 7 november in het Museon gewerkt aan een zandmandala. Dit is eigenlijk heel bijzonder, want zandmandala’s, evenals veel andere rituelen waren lang alleen voorbehouden aan monniken.

 

 

De mandala is een heilige cirkel, vertegenwoordigt de kosmos en is een hulpmiddel bij de meditatie om langzaam door te dringen tot de kern van het universum en van het Zelf in de Boeddhistische leer.

 

Vandaag vond de slotmanifestatie plaats van het bezoek van deze boeddhistische nonnen uit Nepal waarbij zij de (Medicijn Boeddha) mandela af hebben gemaakt en daarna vernietigen.

In het Museon konden kinderen een eigen mandela of gebedsvlaggetje maken; leuk gezicht hoe geconcentreerd zij bezig waren met het inkleuren.

 

 

Maar ook verkochten deze nonnen diverse zaken (ook etenswaren) uit de Himalaya ten behoeve van hun klooster in Nepal.

 

 

In de Levi Lassen-zaal was een audiovisuele-presentatie over het klooster en uitleg over de slotceremonie door fotografe Marlies Bosch, die daar aanwezig was geweest. Prachtige foto’s werden vertoond op een groot scherm door haar gemaakt. Schitterende kleuren van onder andere hun kledij (die eerst erg pover was maar nu uitbundiger mag), houtsnijwerd en beschilderde deegkunstwerken.

Zij vertelde onder andere dat veel kinderen naar het klooster gingen speciaal voor het goede onderwijs (wat ze daar wel konden krijgen!) Veel kinderen zouden daarom uiteindelijk geen non worden.

Vrouwen mochten ook steeds meer rituelen en dergelijke uitvoeren, wat, zoals ik eerder ook al had geschreven, eerst alleen aan mannen was voorbehouden. De Dalai Lama had zich wat dat betreft ook positief uitgesproken (emancipatie ook daar dus).

 

 

Na afloop van de lezing kreeg zij van het Museon het boek Wild Life (leuk als fotografe!) overhandigd.

 

 

Na deze lezing ging het publiek naar de zandmandela waar de nonnen kleedjes neerlegden, hun schoenen uittrokken en gebeden voorlazen onder begeleiding van af en toe zang en het luiden van een bel. Een monotoom geluid maar het bracht je bijna in meditatie. De rituelen voorafgaand aan de vernietiging van het prachtige werk.

 

 

Hierna stonden zij op en zetten hoeden op.

Zij gingen bij de zandmandela staan

 

 

waarop zij de vier windstreken uittekenden door strepen te zetten in het zand.

Het was bijna zonde van de prachtige vormen!

 

 

Daarna werd het hele kunstwerk bij elkaar geveegd; niets bleef er meer van over. Dit symboliseert de vergankelijkheid van alle materie (en ook het leven!).

 

 

De bijeengeveegde hoop zand; dat bijna grijs van kleur was geworden, werd samen met bloembladeren in een glazen “karaf” gedaan, op een deel na.

 

 

Een klein deel werd in kleine zakjes gestopt voor alle bezoekers die graag een beetje ter herinnering wilden meenemen.

 

 

Door Marlies Bosch en een klein meisje werd het uitgedeeld.

 

 

Daarna begon de processie naar de Haagse Beek, helaas in de regen; de prachtige kleuren van de kledij van de nonnen in schel contrast.

Overigens; de basiskleur van hun gewaad is rood. Dit is de kleur van de armoede. Tegenwoordig mogen ook andere kleuren gedragen worden; vandaar dat de kappen geel zijn.

 

 

Bij de Haagse Beek, die loopt naar de Hofvijver werden weer rituelen uitgevoerd.

 

 

Daarna werd het zand in het water gestrooid; een prachtgezicht zoals het zand en bloemblaadjes op het water dreef en langzaam wegstroomde richting Hofvijver.

 

 

De hoop werd uitgesproken dat ook het kabinet wat van de wijsheid van de Boeddhistische leer zou oppikken….

 

Een stukje achtergrond uit het persbericht:

Khachoe Ghakyil nonnenklooster

In veel nonnenkloosters in de Tibetaans boeddhistische tradities wordt summier lesgegeven. De nonnen leren bidden, maar niet de betekenis van de gebeden. Het Khachoe Ghakyil nonnenklooster onderscheidt zich door het uitstekende onderwijs aan de nonnen. Net als in het Kopan-klooster voor monniken, worden de nonnen aangemoedigd verder te gaan met hun studies, met debatteren en om lange retraites te doen. Waarschijnlijk zullen over enkele jaren een aantal van de eerste vrouwelijke geshe’s (spirituele leermeesters) afkomstig zijn uit dit klooster. Juist omdat het onderricht zo goed is, willen steeds meer meisjes en vrouwen in dit klooster studeren, waardoor het in een ongelooflijk snel tempo groeit. Er zijn nu meer dan 400 nonnen. Zij moeten wonen in kleine kamertjes en sommigen slapen zelfs op de grond. Ook wordt er per toerbeurt gegeten omdat de eetzaal te klein is. De zes nonnen verkopen voorwerpen uit het Himalayagebied en zullen proberen fondsen te werven om de bouwprojecten in het klooster te financieren die het leven van de 400 nonnen verbeteren.
Zij stellen het enorm op prijs als men hen hierbij helpt. Doorlopend zullen diverse voorwerpen te koop worden aangeboden en zal er een donatiebox ten behoeve van het klooster bij de nonnen te vinden zijn.