Louis van Dijk, een ontmoeting in De Rode Haan
Lang geleden, ik denk dat ik een jaar of 9 á 10 was (dus minstens 45 jaar terug) logeerde ik bij mensen in Kampen.
Ik kan me echt niet meer herinneren wie het waren, alleen dat het kennissen of familie waren van mijn oma en opa.
Achteraf wel heel raar bij vreemde mensen te zijn en nog te slapen ook! Toch had ik het daar prima naar mijn zin.
En er gebeurde iets, wat wel heel bijzonder was voor mij. Een ontmoeting met Louis van Dijk en Jules de Corte!
De meneer bij wie ik logeerde moest in de radio studio zijn in Hilversum en vroeg of ik er wel eens was geweest. Natuurlijk niet: ik was amper Den Haag uit geweest. Of ik zin had mee te gaan: wie weet zou ik zelfs een radio studio mogen zien.
Vanzelfsprekend wilde ik dat wel.
Eerlijk gezegd viel de studio me een beetje tegen: een gewoon hokje met microfoons. Heel bijzonder vond ik het niet.
Maar de kantine was wel gigantisch!
Een enorme ruimte met heel veel tafeltjes en rode stoelen. De Rode Haan zei de meneer.
Hij vroeg of ik iets wilde drinken en ik ging lekker onderuit zitten met een glas chocomel.
Opeens zag ik daar twee mensen die me wel heel bekend voorkwamen.
Louis van Dijk en Jules de Corte!
Mijn vader was een enorme muziekfanaat en daardoor kende ik veel musici.
Ik wilde wel heel graag een handtekening van hun, maar was heel erg verlegen. De meneer zei: “Je kan het rustig vragen hoor! Ze zijn heel erg vriendelijk”.
Uiteindelijk durfde ik het en stapte op de twee heren af.
Een enorm charmante en vriendelijke Louis van Dijk lachte naar me en zei dat hij met alle plezier een handtekening wilde geven. Of ik een papiertje had. Nou, nee, zei ik blozend. Toen scheurde hij twee velletjes uit zijn agenda en zette eerst zijn handtekening.
Daarna gaf hij één velletje aan Jules de Corte die een speciaal instrument uit zijn zak haalde. Daarin klemde hij het papiertje vast, waardoor hij met de pen zijn naam kon schrijven.
Louis van Dijk gaf de velletjes met de handtekeningen aan mij met een vriendelijke groet en na hun bedankt te hebben borg ik de kostbaarheden goed op.
Regelmatig keek ik hiernaar en heb ze altijd goed bewaard.
Toen ik gisteren het bericht hoorde van het overlijden van Louis van Dijk, kwam mijn “avontuur” weer naar boven. Mooie herinneringen…
