Persoonlijk

Vakantie Lamontjoie, vervolg




Een hele lange log; propvol foto’s.
Natuurlijk had ik ze kunnen verdelen over meerdere dagen, maar het wordt ook tijd “de vakantie af te sluiten” en met het Haagse nieuws te starten (zodra de tijd en puf daarvoor is gekomen).
Beginnend met deze hagedis; overal waar je komt zie je ze zonnen; bruin, grijs, groen, klein en groter. De temperatuur is ideaal in Zuid Frankrijk!
Ook een slang zagen we over de weg kruipen; helaas was ik te laat met de camera.







Voor deze buizerd was ik net op tijd; een vrachtwagen deed hem of haar opschrikken en vloog weg van de strobalen die pas waren gemaakt om te drogen.
De zoete geur van pasgemaaid stro is trouwens zo heerlijk! Het deed me denken aan toen ik een keer op de hooizolder in Friesland sliep.





Mooi vond ik ook het gezicht, toen midden in de nacht het graan werd geoogst uit angst dat het de volgende dag zou gaan regenen. Schitterend die lichten in het pikdonker. Er was geen maan. Alleen de sterren maakten dat je als je ogen aan de duisternis waren gewend iets (maar heel weinig) kon waarnemen.
Toen ik een keer flitste met de camera zag je de kleine spikkels van het stro oplichten als zilveren streepjes. Prachtig!





Vlinders; overal waar je kwam zag je ze rondvliegen; veel soorten!
Dit is toch wel mijn favoriet; de koninginnepage,





maar ook de kolibrievlinder; snel en nauwelijk te volgen met de lange tong waarmee hij de nektar uit de bloemen haalt is adembenemend te zien.





Veel witjes en blauwtjes,





zoals ook deze kleine vuurvlinder (al is hij niet blauw, hij valt er wel onder. Klein van formaat ook!).





De omgeving “leent” zich ook voor diverse dieren; glooiede hellingen vol diverse gewassen, afgewisseld door bospartijen en veel water en spaarbekkens.





Tijdens een avondrit zagen we dan ook een ree over het pasgemaaide veld rennen; even verschool zij zich achter een strobaal om even later weer snel door te rennen. Om een ree in het donker vanuit een rijdende auto te kieken is haast ondoenlijk; het is dan ook een heel vage foto.





In Agen, een grote stad in de buurt deden we vaak de boodschappen.
Over de Garonne loopt een grote brug, die dit jaar opnieuw werd geasfalteerd.
Motorrijders zag je dit jaar veel; steeds meer mensen kiezen voor een scooter of motor (net als in Nederland). Dit is echter niet zonder gevaar.
Veel mensen verliezen hierbij het leven door hun rijgedrag; het is soms onvoorstelbaar hoe hard en/of roekeloos ze rijden.
Zo konden we op een dag ook niet doorrijden; een motorrijder was door een wagen behoorlijk geraakt. In stabiele zijligging werd hij gestabiliseerd. Lang moesten we wachten tot de rijbaan weer werd vrijgegeven.





Het gaf mij wel even de kans de schitterende vissen in de snel stromende rivier vast te leggen.





In elk dorp in de streek worden elk jaar diverse festiviteiten gehouden.
De sociale cohesie is daar groot. Feesten, vieren met elkaar is heel belangrijk.
Elk jaar weer maken we minstens één feest mee; zo ook dit jaar.
De vrijwillige brandweer had een etentje georganiseerd.





Veel mensen komen op het plein om eerst samen een aperatiefje te drinken om daarna aan de lange tafels te schuiven.
Na een salade met een heerlijke dressing, spekkies en kippenstrotjes (wat ik altijd op het bord van mijn oudste schuif) was het tijd voor paella.





Ik hou eigenlijk helemaal niet erg van zeevruchten, maar dit was werkelijk zalig! Mijn hele bord, inclusief de garnalen en inktvis, heb ik leeggegeten.





Het Lac de Lamontjoie, waar ik ook vorig jaar al over schreef, is ook in de schemering schitterend om te zien, zeker als je de bomen en struiken weerspiegeld ziet in het glanzende meer.
Overdags is het ook puur genieten.





Veel mensen uit de buurt komen daar vissen, voor als op kreeften die ze langs de waterkant op de barbecue nuttigen. Onze kinderen vangen ze gewoon met de handen om ze even later weer terug te zetten. De scharen zien er vervaarlijk uit!





Maar ook de wespspin ziet er voor mensen die niet van spinen houden eng uit. Zeker deze; zo’n groot exemplaar ben ik nog nooit tegengekomen!





Ook ’s avonds is het meer een genot om langs te rijden; ik hoop dat ooit de camping daar weer wordt geexploiteerd; het is zo’n prachtplaats!





Nog een tor; deze liep tegen een boom aan en werd steeds als hij onder het schors wilde kruipen aangevallen door grote mieren.





Verwant aan de mier is natuurlijk de wesp; in en rond ons huisje waren er talrijke, zoals ook deze prachtige zwart met gele. Enorm groot en mooi te zien. Minder was het geluid dat zij voortbracht in ons huisje.





Een vreemd geluid, alsof zij klem zat, waarna het even later weer stil was waarna het weer begon. Mijn zoon zag wat de oorzaak was; zij maakte een nest in de badkamer!
Met een mes en blik heeft mijn oudste de twee grote coconnen weggehaald.





Naast een eitje, zat er in elke cocon een aantal nog levende spinnen die waarschijnlijk als voedsel dienen als de larve uitkomt.
De wesp is gelukkig niet meer teruggekomen.





En ook dit jaar weer een vliegend hert neushoornkever (met dank aan Eduard) gezien; waarom hij zich in de grond wilde graven begreep ik niet echt?





Naruurlijk hebben we ook de halve en hele finale van de voetbalwedstijd gezien bij mijn zus; samen met nog meer vrienden en kinderen van mijn zus. Bij elkaar waren we met maar liefst 21 mensen in huis. De reacties zullen wel dito zijn geweest aan die van Nederland 🙂





Het weer was de hele periode zinderend warm; waar je ook keek trilde de lucht van de opstijgende hete lucht. Nog steeds waren zwaluwen bezig met het verzorgen van hun kleintjes die in nesten zaten tegen de Bastide (waar ik hier ook al over schreef) van Lamontjoie; leuk om te zien hoe ze af en aan vlogen.





Nog twee foto’s van lieveheersbeestjes die ik zag; allereerst het zeldzame behaarde lieveheersbeestje; de haren zie je nauwelijks met het blote oog! Rechts ernaast een die ik dacht niet te kennen; ik twijfelde zelfs of het het onbestippeld lieveheersbeestje was. Het bleek na bevestiging van Jo Boogaert een vorm van het viervleklieveheersbeestje te zijn die ik nog nooit had gezien. Jammer, maar leuk!





Hierna begon de reis naar het koude, regenachtige Nederland, waar we ons op de Péage even verbaasden dat nucleair vervoer zomaar op een drukke snelweg in een bus kon rijden!





Met een haast Afrikaans uitziende zonsondergang sluit ik nu mijn vakantie af.

Zoals ik in het begin al zei, een lange log (natuurlijk zonder foto’s van familie, vrienden en bekenden die we daar ook hebben gezien), maar er was zo veel te genieten….

Vanaf nu weer terug naar Den Haag.

Please follow and like us:

8 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.