Vandaag is het precies 7 jaar geleden dat mijn vader is overleden. Hij zou morgen 76 zijn geworden.
Gelukkig kreeg ik de kans afscheid van hem te nemen, ondanks het feit dat hij in Frankrijk woonde.
Met de trein kon ik een snelle rit boeken en met mijn broer terugrijden.
Door drukte thuis was het onmogelijk bij de begrafenis te zijn, maar “lijfelijk” afscheid vond en vind ik veel belangrijker dan de “ter aarde bestelling”.
Verdriet na de lange tijd is er nog steeds, maar de scherpe kantjes worden minder.