Een dagje ziek; gelukkig niet te erg, dat ik de hele dag op bed heb gelegen, maar wel dusdanig, dat ik thuis moest blijven.
Is dit niet een mooi gezicht?
Twee koolmezen waren druk bezig; het vrouwtje verzamelde nestmateriaal terwijl het mannetje wat rondscharrelde.
Heel lang hebben wij een konijn gehad dat op een dag bij ons is binnen komen lopen en niet meer is weggegaan. Met de maand zag je hem de laatste tijd ouder worden; hij begon doof en blind te worden, maar plezier had hij nog steeds. Als ik de was ophing sprong hij vrolijk om mijn benen heen voor een aaitje.
Zijn hok stond overdags altijd open (behalve tijdens de hevige kou en de sneeuw afgelopen winter), zodat hij alle vrijheid had.
We deden dit al jaren; hij kwam altijd terug, bekend als hij was in de buurt.
Toen hij nog niet doorhad dat hij ook via de tuin naar zijn hok kon, krabbelde hij aan de voordeur om naar binnen te kunnen; echt schitterend.
Deze winter deden we vaak een deken over zijn hok (dat al in een klein schuurtje afgeschermd stond) zodat de gure wind hem niet zou deren (of dat nodig was weet ik niet, maar we vonden dat een prettiger idee).