Provinciale Statenverkiezingen
Stemmen: ik vind het bijna een verplichting.
We leven in een democratie en of de uitslag nu wordt zoals je wilt: iedereen heeft de mogelijkheid zijn stem uit te brengen.
Wij mogen dat in Nederland. In veel landen is er een dictatuur en heb je te leven zoals leider(s) dat willen.
Ik schrijf dit misschien simpel, te simpel, maar ik ben blij dat men vroeger het kiesrecht heeft afgedwongen. Pas laat, begin 20ste eeuw was dit kiesrecht voor mannen. In 1922 was er het actieve kiesrecht voor vrouwen.
Gisteren mochten we weer naar de stembus.
Belangrijk vond ik, want de leden van Provinciale Staten kiezen de leden van de Eerste Kamer. Eerste Kamerleden of senatoren worden niet rechtstreeks gekozen, maar door getrapte verkiezingen: de inwoners van de provincies kiezen de Statenleden en dezen kiezen dan de Eerste Kamerleden. De verkiezingen van Provinciale Staten zijn daarmee van direct belang voor de landspolitiek.
Zoals meestal gingen we naar het stemlokaal bij ons in de wijk.
Het bleek, in tegenstelling tot voorgaande jaren erg druk te zijn geweest. Zozeer zelfs. Dat ’s avonds de stembiljetten nauwelijks meer in de kliko pasten die speciaal daarvoor was gefabriceerd.
Zelfs die van de Waterschappen, al had niet iedereen een stembiljet ontvangen.
De uitslagen zijn bekend en niet onverwachts.
De PvdA heeft enorm verloren. Ook de VVD heeft moeten inleveren al is deze partij de grootste gebleven.
Dat de PvdA zozeer heeft moeten inleveren is geen wonder: mensen verwachten een volkspartij en niet een partij die op deze manier “meeloopt” met rechts. Het sociale aspect is vaak ver te zoeken in het beleid van het kabinet.
Wel blijf ik het jammer vinden, dat de landelijke politiek zo veel invloed heeft op lokale. Al is dat in dit geval bijna vanzelfsprekend.
