Haagse Beek in de lente: wat is het mooi!
In deze dagen met een ware stortvloed ja zelfs een overkill aan berichten over het coronavirus, probeer ik nu veelal andere berichten te plaatsen.
Elke dag een natuurblog zou natuurlijk kunnen, maar Haags Allerlei is een nieuwsblog. Vanzelfsprekend hoort daar de natuur bij, want het maakt veel mensen blij. Mij in elk geval wel.
Maar niet elke dag zal je hier een natuurblog vinden: gewoon Haags nieuws of achtergronden is ook belangrijk.
Nu dus wel een natuurblog. Want wat is het jammer dat juist nu de Heimanshof is gesloten. In deze periode staan namelijk de kievitsbloemen in bloei.
Vorig jaar was ik door omstandigheden te laat. Dit jaar had ik me dus voorgenomen er absoluut een kijkje te nemen.
Maar helaas, ik stond voor een dichte deur. Of liever gezegd, een dicht hek.
De kievitsbloemen kon ik dus van mijn to-do lijstje afstrepen dit jaar. Eerlijk gezegd baalde ik wel een beetje.
Want ik vind ze zo bijzonder.
Ze zijn mooi, maar dat niet alleen.
De planten doen er namelijk maar liefst acht jaar over om in bloei te komen. De zaden zijn relatief groot en verspreiden zich drijvend op het water. De plant is voor de verspreiding van de zaden dan ook afhankelijk van overstromingen en een hoge waterstand in de winter.
Dat maakt de in het wild voorkomende kievitsbloem enorm zeldzaam.
Van Sytske Roskam vernam ik, dat er op een andere plek in onze mooie stille stad ook kievitsbloemen staan.
Stomverbaasd was ik.
Dus gisteren de fiets gepakt en richting de prachtige Haagse Beek gereden.
Daar heb ik heerlijk gewandeld en puur genoten.
Eigenlijk had ik het vinden van de tere kievitsbloemen al opgegeven, maar ineens: daar stonden ze!
Tevreden ging ik weer op huis aan.
De zon scheen. Mijn lente kan even niet meer stuk.
