Dodenherdenking op diverse plaatsen
Dodenherdenking probeer ik altijd op de een of andere manier te “verslaan”.
4 en 5 mei zijn voor mij heel belangrijk. Als kind van een generatie mensen die de oorlog hebben meegemaakt, zijn de herinneringen -al zijn die uit verhalen- heel levend. Alleen al de zin “Eet je bord leeg! In de oorlog hadden we honger want er was niets te eten” bijvoorbeeld, kan ik dromen. Maar ook de paniek en angst ken ik nog van mijn moeder. En opa die tewerk was gesteld in Duitsland en gelukkig pas na de oorlog weer terugkeerde.
Respect voor mijn oma die het al die tijd wél met 5 kinderen redde (en Canadese militairen).
De verschrikkingen van WOII heb ik vanzelfsprekend ook geleerd op school.
Het maakte dat ik niet snel oordeel, uitsluit en buitensluit.
Mensen als Roma en Sinti, mensen met het Down syndroom, Joden en Queer mensen werden tijdens WOII naar kampen gestuurd waar weinigen het overleefden. Velen van hun stierven door uitputting of direct door de gaskamers. Alleen omdat ze niet waren zoals de Duitsers wilden.
Maar. Weinig mensen kwamen voor hun op. Weinig mensen zagen -of wilden zien- wat er gebeurde.
Op dit moment zie ik, dat weer groepen worden gediscrimineerd. Joodse en queer mensen zijn niet overal en altijd veilig. Maar ook mensen in woonwagenkampen worden door nota bene overheden gediscrimineerd en/of gestigmatiseerd.
Niet alleen dat. De verharding van de samenleving (ik noem het maar netjes) zorgt voor een “hij en zij” verdeling tussen bevolkingsgroepen. Of je hoort erbij of niet. Kijk op social media en je ziet de vaak walgelijke en kwetsende reacties onder berichten. Soms is er weinig sociaal meer aan.
Het vrije woord,
Bedreigd, versmoord,
brengt in de nood
zijn vechters voort
tot aan de dood
Jan H. de Groot
Vrede en vrijheid zijn belangrijk.
Daar hoort ook herdenken bij. Dodenherdenking. Denken aan die mensen, die zijn gestorven voor onze vrijheid. Die het lef hadden wat te zeggen en doen zodat anderen in vrijheid konden leven. Of in elk geval de oorlog konden overleven.
Maar ook denken aan wat jij kan betekenen om te zorgen dat dit nooit mee gebeurt.
Want echt, vrijheid is zo kwetsbaar.
Kijk nu maar. Naar de tweespalt in Nederland. Maar ook de oorlog in Europa.
Mag ik vragen wat meer tolerantie te hebben. Meer in de spiegel te kijken in plaats van naar “de splinter in andermans ogen”?
Laten we samen zorgen voor een vrije en fijne omgeving waar we niet achterom hoeven te kijken omdat we bang zijn dat er iets kan gebeuren.
