Als er vroeger grote evenementen waren, zoals congressen, muziekevenementen, Pasar Malam en andere grote feesten, kon je op twee lokaties terecht; de de Houtrusthallen en de Statenhal.
Helaas moesten in 1982 wegens achterstallig onderhoud de Houtrusthallen worden gesloopt. Wat herinner ik me nog goed het schaatsen in de Hokij en “Back to the Sixties” in 1985 (De Haagsche Beatnach heb ik helaas niet gezien).
Ondanks verzet is men nu ook bezig met de sloop van de Statenhal, die plaats zou moeten maken voor een nieuw gebouw van Europol. Buiten het North Sea Jazz festival wat nu voortaan in Rotterdam plaatsvindt, vertrekt ook Disney on Ice, wat daar al 15 jaar werd uitgevoerd, naar de Leidse Groenoordhallen.
In Den Haag is nu geen permanente hal meer om grote evenementen te organiseren, en een overdekte tent op het Malieveld is niet echt een geschikte plek om een groot congres te houden!
Ik vind het onbegrijpelijk dat terwijl Den Haag gezien wil worden als “bruisende stad”, zij zoveel potentie weghaalt, zonder eerst voor een alternatief te zorgen…..

Schitterend zijn ze om te zien; de winterluchten.
Prachtige violette kleuren wanneer de zon langzaam ondergaat; echt genieten vind ik dat!
Bizonder zijn ze ook als je er even bij stilstaat. Niet zozeer de lucht zelf, maar wel de witte, strakke strepen. Deze zien we pas relatief kort! Ze worden veroorzaakt door de met straalmotor aangedreven vliegtuigen; en zo lang zijn die er nog niet.

Niet alle dieren die in Nederland voorkomen, horen hier oorspronkelijk thuis.
Een aantal vogelsoorten zijn vanuit het buitenland meegenomen omdat ze bijvoorbeeld zo mooi zijn in een vijver in het park. Neem bijvoorbeeld de Nijlgans; een gans die hier niet thuishoort, maar zich aardig (zacht uitgedrukt) aan het vermeerderen is! Zo ook de halsbandparkiet, die ik een paar dagen geleden op mijn log zette; uit volieres weggevlogen en overleeft prima hier in Nederland.
Niet iedereen is het er over eens of dat een goede ontwikkeling is; veel soorten zouden de eigen “inheemse” soorten bedreigen.
Zelfs in die mate, dat onze eigen soorten kunnen uitsterven….

Een overwinterend Veelkleurig Aziatische Lieveheersbeestje, maandag gekiekt.

In de kassen werd om natuurvriendelijker om te gaan met de gewassen het Veelkleurig Aziatische Lieveheersbeestje geintroduceerd. Niet echt de volwassen soort, maar de larve. Het is onvoorstelbaar hoeveel bladluis hij wegeet in zijn leven.
Op zich lijkt dat geen probleem, maar kassen zijn geen gesloten systemen. Dus ook dit beestje heeft zich in Nederland gesetteld. De vermeerdering gaat in zo’n rap tempo, dat hij al in grote delen van ons land aangetroffen wordt. Het probleem bij dit diertje is, dat als er te weinig voedsel (bladluis) is, hij ook de larven van lieveheersbeestjes opeet. Dus ook van onze eigen soorten.
Of er een harmonie tussen de soorten ontstaat, of dat hij een werkelijke bedreiging gaat vormen is de vraag.

Onbekend lieveheersbeestje; ook een Veelkleurig Aziatische Lieveheersbeestje?

Of het herkenbaar is weet ik niet, maar sinds ik ben begonnen met het schrijven van een weblog, word ik steeds opstandiger en tegelijkertijd voel ik me machtelozer.
Tijdens het zoeken naar een onderwerp, kom ik zaken tegen, waar mijn maag zich van omkeert. Soms niet alleen door het onderwerp zelf, maar vanwege zaken die ik tegenkom tijdens het zoeken naar achtergrondinformatie.
Een paar dagen geleden las ik over de Iraanse hongerstaker Mehdi Hooshyar uit Vlissingen. Hij heeft in Nederland politiek asiel aangevraagd, wat niet is verleend. Zes jaar geleden vluchtte Mehdi uit Iran vanwege zijn actieve rol bij het organiseren van studentenprotesten. Hij verzamelde daar informatie die gericht was tegen het heersende regime, zoals schendingen van de mensenrechten. Deze informatie verspreidde hij ook. Daarnaast ondersteunde hij familieleden van politiek gevangen. Hij deed zijn werk totdat Iraanse veiligheidsagenten hem op het spoor kwamen. Toen is hij naar Nederland gevlucht.
In Nederland heeft hij zich tot het Christendom bekeerd, en vertelt ook andere Iraniers over zijn geloof. Hij werkt in een verzorgingstehuis in Vlissingen en vervult in de kerk aldaar een aktieve rol.
Vanwege het verlaten van zijn geloof, het aansporen tot een ander geloof van andere Iraniers en zijn verleden, zal hij overeenkomstig de Iraanse grondwet bij terugkomst zwaar gestraft worden.
Sinds de aanstelling van de nieuwe president Mahmoud Ahmadinejad zijn er meer dan 120 executies uitgevoerd waarvan de executies bekend zijn gemaakt……
Op dit moment is/was Medhi 46 dagen in hongerstaking (een kritieke grens bij hongerstakenden ligt bij 40 dagen). Hij heeft in Vissingen zijn mond en oren laten dichtnaaien om zoals hij zegt: “Mijn mond omdat ik monddood ben gemaakt en zowel hier als in Iran niet mag zijn wie ik ben. Mijn oren omdat ik niet meer kan aanhoren de besluiten en redeneringen van mensen die het schijnbaar allemaal beter weten”.
Wat je ook kan denken over het laten dichtnaaien van zijn mond en oren -het lijkt een vorm van chantage- ik blijf me afvragen waarom iemand die daadwerkelijk levensgevaar loopt, uitgezet mag worden?
Afgelopen maandag is Mehdi van Vlissingen naar Den Haag gegaan, om bij het ministerie van Justitie verder actie te coeren. Naar binnen, ondanks de kou, mocht de verzwakte Mehdi niet. Rond half vijf is hij, na buiten(!) onderzocht te zijn door een arts, door politiebusjes afgevoerd en in bewaring gesteld. Hij zou nu in een ziekenhuis in Scheveningen liggen. Zijn lippen worden daar losgemaakt, maar hij mag zijn hongerstaking doorzetten.

Voornaamste bronnen voor directe informatie van dit log:
redmehdi.com , RTV West, Indymedia.nl, omroepzeeland.nl, blikopnieuws.nl, jtwnetwork.nl.