• Wijknieuws

    Nieuwbouw vervuilt water ecologische verbindingszone

    Nieuwbouw
    Nieuwbouw vervuilt gebied in en om het water

    Toen ik langs de ecologische verbindingszone (bij de Erasmusweg) wandelde, viel mij op, hoe vreselijk vies het was.
    Terugdenkend aan alle watersalamanders, kikkers en padden die ik ooit zag, hield ik mijn hart vast voor het komend zomerseizoen.
    Een overvloed aan plastic, schuimplastic en andere rommel ligt in en rond het water.
    Dat het gevaarlijk is bleek even later.

  • Natuur/milieu,  Wijknieuws

    Eco fietspad bedreigt ecologische verbindingszone verder

    Eco fietspad
    Een tuintje in ATV Zonnegaarde dat niet wordt bedreigd door het Eco fietspad

    De ecologische verbindingszone langs de Erasmusweg. Wat heb ik hier vaak en intensief van genoten. Een klein stukje paradijs langs snelle doorgaande wegen. Vanaf het moment dat ik in Escamp woon en leef, heb ik er menig wandeling gemaakt. Ook nu nog. Al is er weinig meer van over.
    In hoeverre kan je, na alle nieuwbouw het nog een echte ecologische verbindingszone noemen? In kleine stukjes is het nog steeds schitterend, maar op de meeste plekken is/komt er echt te weinig ruimte voor veel dieren.
    En nu is er de dreiging van een “eco fietspad”.

  • Natuur/milieu,  Wijknieuws

    Ecologisch asfalt op ATV Zonnegaarde?

    ecologisch asfalt
    Prachtige ecologische tuin met prachtige bloemen moet wijken voor ecologisch asfalt

    Ecologisch asfalt.
    Ooit van gehoord?
    Nee, ik ook niet: hoe kan een fietspad gemaakt zijn van ecologisch asfalt?
    Maar, dat is wel degelijk het plan op ATV Zonnegaarde.
    Ik kreeg van één van de bezitters van een tuin aldaar een mail dat er plannen waren een fietspad door het gebied aan te leggen.

  • Natuur/milieu,  Wijknieuws

    Ecologische verbindingszone Erasmusweg pracht verloren

    Ecologische verbindingszone
    Alles is platgewalst, ook de bomen. Weinig meer over van de ecologische verbindingszone

    Al dagen ben ik een beetje uit mijn humeur.
    Lang genoot ik van “mijn veldje”, voor zolang het er nog was. Ik beken, de laatste tijd kwam ik er niet vaak meer, maar als ik erlangs reed over de Erasmusweg, genoot ik!
    Overdags van alle vogels die ik er zag. Zelfs buizerds, fazanten (en zelfs een vos) zagen het als “hun” terrein. ’s Avonds laat, als het donker was, vlogen vleermuizen en zelfs een uil over me heen.
    Geen wonder: er was voldoende plek om te schuilen met al die bomen, waarvan de toppen elkaar aanraakten. En niet te vergeten de tuinhuisjes die verlaten waren. Tja, er moest gebouwd worden.